Dziura w Kończystej Turni
49°15′50″N 19°52′43″E/49,263978 19,878553| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
16,5 m |
| Głębokość |
0,5 m |
| Deniwelacja |
2 m |
| Wysokość otworów |
1195 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
191 m |
| Ekspozycja otworów |
ku S |
| Data odkrycia |
w 1887 roku |
| Odkrywca | |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.B-09.01 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′50″N 19°52′43″E/49,263978 19,878553
| |
Dziura w Kończystej Turni – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w południowym zboczu Kończystej Turni, w pobliżu Dziury Niżniej w Kończystej Turni, na wysokości 1195 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 16,5 metrów, a jej deniwelacja 2 metry[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia zaczyna się wnęką w skale, w której znajdują się wejścia do trzech korytarzyków. Dwa z nich prowadzą do tej samej niewielkiej salki, trzeci kończy się w stropie trochę większej salki[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe. Zamieszkują ją nietoperze[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię jako pierwszy zwiedził Jan Gwalbert Pawlikowski w 1887 roku. Jej opis i plan sporządził Kazimierz Kowalski w 1952 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-05-09].