Dziura w Krzesanicy I
49°13′53″N 19°54′27″E/49,231389 19,907500| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
19 m |
| Głębokość |
4 m |
| Deniwelacja |
4 m |
| Wysokość otworów |
2098 i 2095 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
310 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
brak danych |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.F-11.02 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°13′53″N 19°54′27″E/49,231389 19,907500
| |
Dziura w Krzesanicy I – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe znajdujące się Dolinie Mułowej, w górnej części północnej ściany Krzesanicy, w pobliżu Przełęczy Mułowej, na wysokościach 2098 i 2095 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 19 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi 15-metrowy korytarz w kształcie szczeliny. Na zachód kończy się on niewielkim dolnym otworem znajdującym się w ścianie Krzesanicy, natomiast na wschód zawaliskiem. Z górnego otworu (w pobliżu szlaku turystycznego) można się do niego dostać zjeżdżając 3,7-metrową studzienką. Tuż przed dolnym otworem z korytarza odchodzi dwumetrowy kominek (w tej części jaskini w 1994 roku nastąpiło częściowe zawalenie stropu)[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Ściany jaskini są mokre. Nie ma w niej nacieków. W górnej części rosną mchy i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
14 lipca 1979 roku, w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich, dokumentację Dziury w Krzesanicy I sporządziła I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego. Brak jest przed tą datą informacji o jaskini[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-04-02].