Dziurawa Przełęcz (Tatry Zachodnie)
![]() Dziurawa Przełęcz. Powyżej przełęczy Łopata i Jarząbczy Wierch | |
Państwo | |
---|---|
Wysokość |
1836 m n.p.m. |
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr ![]() | |
Położenie na mapie Karpat ![]() | |
![]() |
Dziurawa Przełęcz (słow. Deravá, Pod Deravou) – położona na wysokości 1836 m[1][2] przełęcz w grani głównej Tatr Zachodnich pomiędzy Łopatą (1957 m) a Wołowcem (2063 m). Jej północne stoki opadają stromo do piarżystego kotła Doliny Chochołowskiej Wyżniej, a południowe do Kotła Jamnickich Stawów, będącego najwyższym piętrem Doliny Jamnickiej. Jest to dość głęboko wcięta przełęcz (leży 121 m niżej niż szczyt Łopaty)[3].
Przełęcz położona jest w zębatej grani zbudowanej z granodiorytów rohackich. Jej rejon porośnięty jest niską roślinnością z sitem skuciną. Występuje też tutaj saussurea wielkogłowa – bardzo rzadka roślina, w Polsce występująca tylko w Tatrach i to w nielicznych tylko miejscach[4]. Nieco za przełęczą, w kierunku Łopaty, znajduje się niewielkie skalne okno, od którego pochodzi nazwa przełęczy[5].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/Dziurawa_Prze%C5%82%C4%99cz_a1.jpg/220px-Dziurawa_Prze%C5%82%C4%99cz_a1.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/10/Dziurawa_Prze%C5%82%C4%99cz_T16_%282%29.jpg/220px-Dziurawa_Prze%C5%82%C4%99cz_T16_%282%29.jpg)
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
szlak biegnący główną granią, odcinek od Wołowca przez Dziurawą Przełęcz, Łopatę, Jarząbczy Wierch, Starorobociański Wierch i Błyszcz do Pyszniańskiej Przełęczy. Czas przejścia z Wołowca na Jarząbczy Wierch: 2:10 h, z powrotem 1:50 h
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania .
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego .
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5 .
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6 .
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3 .