Echinococcus oligarthrus
Echinococcus oligarthrus[1] | |
(Diesing, 1863) | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
(bez rangi) | pierwouste |
Nadtyp | |
Typ | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Echinococcus oligarthrus |
Echinococcus oligarthrus – gatunek tasiemca (Cestoda) z rzędu Cyclophyllidea. Pasożyt wewnętrzny jelita cienkiego pumy i jaguara (żywiciele ostateczne postaci dorosłej), a także mięśni i innych narządów aguti oraz człowieka (żywiciele pośrednie larw), jeden z kilku gatunków wywołujących chorobę zwaną bąblowicą (echinokokoza, łac. echinococcosis cystica). Jego larwa dorosła prawdopodobnie może pasożytować również w organizmach innych gryzoni, natomiast postać dorosła u innych kotowatych (eksperymentalnie udało się zainfekować kota domowego). Przypadki zakażenia tym tasiemcem miały miejsce w Wenezueli i Brazylii.
Dojrzały osobnik ma 2,2–2,9 mm długości. Jego taśma (strobila) składa się wyłącznie z 3 proglotydów (członów): jałowego, hermafrodytycznego oraz macicznego. Larwy (onkosfery) są zazwyczaj wielokomorowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Echinococcus oligarthrus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Deryło (red.), Parazytologia i akaroentomologia medyczna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 229, ISBN 978-83-01-13804-2 .