Edmund Szamlewski
kapral | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
5 Pułk Piechoty Legionów, |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | |
Odznaczenia | |
Edmund Szamlewski (ur. 3 lutego 1917 w Pięćmorgach w powiecie świeckim, zm. 1 sierpnia 1982 w Iławie)[1][2] – kapral piechoty Wojska Polskiego, członek załogi Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte podczas kampanii wrześniowej 1939.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny robotniczej, był synem Władysława i Marii z d. Schmidt. W 1934 ukończył Szkołę Podoficerską Piechoty dla Małoletnich w Śremie. Następnie służył w 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W 1938 – jako kapral zawodowy – został przeniesiony na Westerplatte. W czasie obrony był dowódcą placówki „Wał” przy bramie kolejowej, następnie przebywał na placówce „Fort”. 2 września – podczas nalotu – znajdował się w wartowni nr 5[3], gdzie został ciężko ranny. Po kapitulacji trafił do obozu jenieckiego w Dulken (Nadrenia), potem jako robotnik przymusowy pracował w kolejnictwie. We wrześniu 1944 został wcielony do armii niemieckiej i wysłany na front wschodni. Od maja do czerwca 1945 przebywał w niewoli sowieckiej.
Po powrocie do Polski został zrehabilitowany. Pracował w kolejnictwie, był m.in. zwrotniczym i dyżurnym ruchu – ostatnie lata przepracował ze względu na zły stan zdrowia w biurze technicznym. Na emeryturę przeszedł w 1977. Od 1956 był członkiem PZPR, pełniąc w latach 1970–1977 funkcję I sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej w swoim zakładzie.
Zmarł w Iławie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym.
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Był żonaty z Karoliną, którą poznał podczas służby w Wilnie. Miał sześcioro dzieci: Zdzisława (ur. 1939), Henryka (ur. 1945), Władysława (ur. 1945), Janusza (ur. 1947), Marię (ur. 1948) i Benedykta (ur. 1957)[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 1957 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
- 1959 Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- 1960 Odznaka Grunwaldzka
- 1961 Krzyż Walecznych
- 1974 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 1990 Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (pośmiertnie)
Film[edytuj | edytuj kod]
W wyreżyserowanym przez Stanisława Różewicza filmie fabularnym Westerplatte postać kpr. Edmunda Szamlewskiego zagrał Józef Nalberczak.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b westerplatte.pl - Edmund Szamlewski (pol.) [dostęp 2011-11-15]
- ↑ Na nagrobku na cmentarzu w Iławie data śmierci: 2 sierpnia 1982. Por. Radosław Nojman, Obrońca Westerplatte w Iławie, "Debata", 2019, nr 9 (144), s. 13.
- ↑ Zbombardowanie Koszar i Wartowni nr 5 | Muzeum II Wojny Światowej [online], muzeum1939.pl [dostęp 2020-04-10] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Ludzie związani z Iławą
- Obrońcy Westerplatte
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Odznaczeni Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945
- Pierwsi sekretarze POP PZPR
- Podoficerowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy wcieleni do Wehrmachtu w czasie II wojny światowej
- Polscy jeńcy niemieckich obozów jenieckich
- Urodzeni w 1917
- Zmarli w 1982