Efekt Zeigarnik

Efekt Zeigarnik (z ang. „Zeigarnik Effect”) – pojęcie psychologiczne związane z zagadnieniami pamięci i motywacji psychologii ogólnej. Efekt odkryty i opisany został przez Blumę Zeigarnik w 1927 r.

W pierwotnej wersji Zeigarnik twierdziła, że zadania niewykonane pamiętane są lepiej niż zadania wykonane. Wykonanie zadania definiowane było w kategoriach satysfakcji osoby wykonującej, a nie tylko wykonania samego zadania. Jeśli wykonanie zadania jest satysfakcjonujące, będzie ono „zamknięte” i gorzej przypominane.

Obecnie mówi się raczej o tym, że zadania, których dokończenie danej osobie przerwano są lepiej przypominane, niż te, które można było dokończyć.

Przykład

Praktycznym przykładem występowania efektu Zeigarnik może być kelnerka, która lepiej pamiętać będzie klientów, którzy jeszcze nie zapłacili rachunku, niż tych, którzy już opuścili lokal.

Bibliografia

• Zeigarnik B.W. (1983) Podstawy patopsychologii klinicznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. ISBN 83-01-04449-7
• Reber A.S., Reber E.,S. (2005) Słownik Psychologii. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. ISBN 83-7383-119-3