Empiryzm w przyrodzie
Empiryzm w przyrodzie – w dydaktyce matematyki jest to rodzaj uogólniania matematycznego opartego na indukcji przyrodniczej[1] (wnioskowanie empiryczne). Jest to proces odkrywania ogólnych praw na podstawie obserwacji i doświadczenia w konkretnej przestrzeni fizycznej[2][3].
Prof. Krygowska charakteryzuje to pojęcie następująco:
Uczeń obserwuje fizyczne stosunki przestrzenne lub ilościowe, występujące w jego naturalnym otoczeniu, w modelu lub na rysunku i bezpośrednio je matematyzując, to jest opisując w terminach matematycznych to, co widzi lub stwierdza doświadczeniem, formułuje hipotezę matematyczną[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Helena Siwek, Rozumowanie intuicyjne, empiryczne i formalne w nauczaniu matematyki, Oświata i Wychowanie, Wersja B, nr 9, 1985, s. 44
- ↑ a b Anna Zofia Krygowska, Zarys dydaktyki matematyki cz.1, WSiP, Warszawa 1979, s. 137
- ↑ Lidia Zaręba, Matematyczne uogólnianie: Możliwości uczniów i praktyka nauczania, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2012, ISSN 0239-6025, ISBN 978-83-7271-713-9, s. 39