Przejdź do zawartości

Erozja lodowcowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Erozja lodowcowa – erozja wynikająca z przemieszczania się lodowca po podłożu skalnym[1]. Obejmuje ona trzy procesy[2]:

  • abrazji lodowcowej albo ścieraniem, inaczej zwanej także detersją, gdy następuje ścieranie, rysowanie, szlifowanie i wygładzanie litego podłoża przez okruchy skalne obecne w spągowej części lodowca;
  • detrakcji albo odspajania, gdy wyrywane są fragmenty skały z podłoża;
  • egzaracji albo zdzierania, gdy w wyniku nacisku masy lodowca, pchane, deformowane, fałdowane, uskokowane i przemieszczane są nieskonsolidowane osady w podłożu lodowca.

Skutkiem działania erozji lodowcowej jest powstawanie rys i wygładów lodowcowych, mutonów, fiordów żłobów lodowcowych, dolin wiszących, cyrków lodowcowych (po stopieniu lodu w cyrkach także jezior cyrkowych), a w przypadku egzaracji skał z podłoża możliwe jest ich przemieszczanie w postaci kry lodowcowej[2][1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Włodzimierz Mizerski: Geologia dynamiczna dla geografów. Warszawa: PWN, 2000, s. 138-141. ISBN 83-01-13238-8.
  2. ↑ a b Piotr Migoń: Geomorfologia. Warszawa: PWN, 2006. ISBN 978-83-01-14812-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erozja_lodowcowa&oldid=74577052”