Esztaol
Esztaol — (hbr: אֶשְׁתָּאוֹל) co znaczy Błaganie[1], miejscowość występująca w Piśmie Świętym Starego Testamentu, jako graniczna dla plemienia Judy (Joz 15:33) i Dana (Joz 19:41). W Biblii występuje wraz z sąsiednim Sorea. Powiązana z działalnością i miejscem pochówku Samsona. To w tej okolicy obozowali Danici (Sdz 13:25) i stąd wyruszyli na poszukiwania innego miejsca niż to, które przydzielił im Pan (Sdz r. 18). O późniejszych jej losach nie ma już w Biblii wzmianki.
Jej położenie to Szefela.
W źródłach pozabiblijnych jej istnienie, w czasach rzymskich, poświadcza Euzebiusz, który znał miejscowość o tej nazwie w okręgu Bet Gubrin. Wspomina o niej również Talmud[2]. Bywa utożsamiana z miejscowością Iszwa, ale istnieje również Tel Eshta'ol. Jak dotąd nie były tam jednak prowadzone badania archeologiczne.
Obecnie nazwę Eszta’ol nosi moszaw położony w okolicy (31°46′52″N 35°00′36″E).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Konkordancja wyrazów hebrajskich i aramejskich Starego Testamentu w systemie Stronga, T 2, wyd.: Na Straży, ISBN 83-87904-50-3, słowo nr: 847, str. 836
- ↑ Encyklopedia archeologiczna Ziemi Świętej, Avraham Negev, hasło Esztaol, str. 149.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia archeologiczna Ziemi Świętej, oprac. A. Negev, Warszawa 2002. ISBN 83-7157-461-4.