Gąska (herb szlachecki)
Gąska (Anser, Budzisz, Paparona) – herb szlachecki.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
W polu błękitnym gęś srebrna siedząca na kępie trawy zielonej. Klejnot: pięć piór strusich.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Najstarszy zapis pochodzi z 1402 r. o Janie z Wodzieradów z klejnotu Gąski, który stanął na rokach ziemskich w Sieradzu[1]. Najstarsza pieczęć 1501 r. Przypuszczalnie ród wywodzi się z Gąsek w ziemi sieradzkiej[1].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Bildzieszewski[2], Budziłowicz, Budzisz, Budziszewski, Budźko, Bujnowski, Bury[3][4], Burych, Chodowski, Choduski, Chołodowski, Dawibiński, Galin, Gorliszewski, Gąska, Hanaszewski, Jachlicki, Jaczyc, Jarogłowski, Kałuwur, Kamionomojski, Nienidzki, Niewodzki, Papara, Parpura, Parzniewski, Parzniowski, Pstrokoński, Rawil, Rzekiecki, Rzekocki, Szydłowski, Wadoracki, Wodziniecki, Wojucki, Woszczenko, Wuydzyn.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alicja Szymczakowa, Wodzieradzcy herbu Gąska z Sieradzkiego, „Studia z Dziejów Średniowiecza” (25), 2022, s. 333–352, DOI: 10.26881/sds.2022.25.14, ISSN 2544-2562 [dostęp 2024-06-25].
- ↑ Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 293. ISBN 978-985-6372-52-3. (pol.).
- ↑ Herbarz Orszański, Witebsk 1900
- ↑ Andrzej Brzezina Winiarski. Herby Szlachty Rzeczypospolitej. Wydawnictwo De Facto, Warszawa 2006
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- wizerunek herbu. akromer.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-08)].
- Dynastic Genealogy
- Ornatowski.com
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
