Giuseppe Beltrami
| Kardynał prezbiter | ||
_en_mgr._Beltrami,_Bestanddeelnr_920-4066.jpg)
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1889 | |
| Data i miejsce śmierci |
13 grudnia 1973 | |
| Internuncjusz w Holandii | ||
| Okres sprawowania |
1959–1967 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
5 marca 1916 | |
| Nominacja biskupia |
20 lutego 1940 | |
| Sakra biskupia |
7 kwietnia 1940 | |
| Kreacja kardynalska |
26 czerwca 1967 | |
| Kościół tytularny |
S. Maria Liberatrice al Monte Testaccio | |
| Data konsekracji |
7 kwietnia 1940 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Giuseppe Beltrami (ur. 17 stycznia 1889 w Fossano, zm. 13 grudnia 1973 w Rzymie) – włoski kardynał i dyplomata papieski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył seminarium w Fossano, a także Ateneum "S. Anselmo" w Rzymie, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i prawa kanonicznego. Kształcił się też na Królewskim Uniwersytecie Rzymskim. 5 marca 1916 otrzymał święcenia kapłańskie. W czasie I wojny światowej służył jako kapelan. Od roku 1923 był pracownikiem Biblioteki Watykańskiej. W latach 1926-1940 pracownik Sekretariatu Stanu. Jednocześnie był członkiem Kongregacji ds. Obrzędów, zajmował się tam beatyfikacjami i kanonizacjami.
20 lutego 1940 otrzymał nominację na nuncjusza w Gwatemali i Salwadorze ze stolicą tytularną Damasco. Sakry udzielił mu kardynał Sekretarz Stanu Luigi Maglione. Kolejnymi jego placówkami były: Kolumbia (1945-1948), Liban (1950-1959) i Holandia (1959-1967), gdzie był internuncjuszem. Na konsystorzu z czerwca 1967 otrzymał biret kardynalski. Zmarł w Rzymie i pochowany został w katedrze w Fossano.