Glinianki Załuskie
Widok na mniejszą z glinianek od strony południowej. | |
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Lokalizacja | |
Morfometria | |
Powierzchnia | |
Głębokość • średnia |
|
Długość linii brzegowej |
łącznie: 550 m |
Hydrologia | |
Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°10′08,2620″N 20°55′27,5812″E/52,168962 20,924328 |
Glinianki Załuskie – dwa zbiorniki wodne w Warszawie, w dzielnicy Włochy w rejonie ulicy Emaliowej.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Glinianki leżą po lewej stronie Wisły, w Warszawie, w dzielnicy Włochy, w rejonie osiedla Załuski, w pobliżu ulicy Emaliowej i Katalogowej, tuż przy administracyjnej granicy miasta. Znajdują się w sąsiedztwie drogi ekspresowej S2 stanowiącej południową obwodnicę Warszawy[3].
Program Ochrony Środowiska dla m. st. Warszawy na lata 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r. podaje, że stawy położone są na wysoczyźnie[4]. Ich powierzchnia wynosi 0,4842 (dla stawu położonego po północnej stronie ul. Emaliowej) i 0,3984 ha (dla stawu położonego na południe od tej ulicy), łącznie 0,8826 ha. Według innych źródeł jest to w sumie 0,86[5] lub 0,80 ha[3]. Długość linii brzegowej obu akwenów wynosi 550 m[5]. Średnia głębokość mniejszego ze zbiorników wodnych wynosi 2,25 m[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Stawy są gliniankami. Powstały w wyniku zalania wodą wyrobiska iłów[6]. Pierwsza cegielnia na terenie Włoch powstała w 1842 r. Od tego czasu notuje się rozwój tej gałęzi przemysłu w okolicach. Głównym jego inicjatorem na tym terenie był Andrzej Koelichen (1791–1861), właściciel majątku włochowskiego. Materiał do produkcji cegieł pozyskiwano z różnych miejsc, które zmieniano po wyczerpaniu surowca. Tak powstały również inne włochowskie stawy jak: Staw Koziorożca, czy Stawy Cietrzewia[7].
Obecnie Glinianki Załuskie składają się z dwóch zbiorników wodnych, w przeszłości był jeszcze trzeci, lecz został zasypany[4]. Większy z obecnie istniejących akwenów, położony na północ od ulicy Emaliowej został częściowo zasypany w wyniku budowy południowej obwodnicy Warszawy (lata: 2010–2013)[3]. Przed pracami miał powierzchnię 0,8698[4] lub 1,06 ha, a jego średnia głębokość wynosiła 3,45 m[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W 2004 roku na terenie glinianek i w okolicach stwierdzono występowanie kaczki krzyżówki[8]. Spotkać tu można także łyskę, perkoza dwuczubego, sikory, kosy i słowiki[9].
Glinianki są częścią zieleńca należącego do Skarbu Państwa o łącznej powierzchni 3,77 ha[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Glinianki Załuskie. Bing Maps. [dostęp 2015-09-25]. (ang.).
- ↑ a b c Zbiorniki wodne. Urząd Dzielnicy Włochy m. st. Warszawy - Serwis (PL). [dostęp 2015-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-19)]. (pol.).
- ↑ a b c Weseła Wojnarowicz, Paweł Gnieszawa-Słodkowski: Dzielnica Włochy. Parki, zieleńce, zabytki.... Warszawa: Urząd Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy, 2012, s. 17. ISBN 978-83-928365-4-4. [dostęp 2015-09-25]. (pol.).
- ↑ a b c d Rada m.st. Warszawy: ZAŁĄCZNIK TEKSTOWY I TABELARYCZNY DO PROGRAMU OCHRONY ŚRODOWISKA DLA MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.. bip.warszawa.pl, 21 października 2010 r. [dostęp 2015-09-25]. (pol.).
- ↑ a b Wzór umowy – prace polegające na utrzymanie zbiorników wodnych w Dzielnicy Włochy m. st. Warszawy w latach 2016 – 2017. Urząd Dzielnicy Włochy m. st. Warszawy - Serwis (PL). [dostęp 2015-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-19)]. (pol.).
- ↑ Historia. Urząd Dzielnicy Włochy m. st. Warszawy - Serwis (PL). [dostęp 2015-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-03)]. (pol.).
- ↑ Robert Gawkowski: Moja Dzielnica Włochy, historia Włoch i Okęcia. Warszawa: Urząd Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy, 2010, s. 26, 67, 68. ISBN 978-83-928365-1-3. [dostęp 2015-09-25]. (pol.).
- ↑ Opracowanie ekofizjograficzne do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy - Załącznik nr II.7. Biuro Naczelnego Architekta Miasta, 2004. [dostęp 2015-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
- ↑ Danuta Matulka, Joanna Wasiak: Warszawskie Włochy. Wczoraj, dziś, jutro.. Warszawa: Urząd Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy, 2009, s. 27. ISBN 978-83-928365-0-6. [dostęp 2015-09-25]. (pol.).