Gustaw Bauerfeind
major broni pancernych | |
Pełne imię i nazwisko |
Gustaw Jan Bauerfeind |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 października 1886 |
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
Wojskowa Szkoła Samochodowa w Łodzi, |
Stanowiska |
dowódca szkoły, dywizjonu, pociągu pancernego |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Gustaw Jan Bauerfeind (ur. 20 października 1886 w Gołkowie k. Warszawy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major broni pancernych Wojska Polskiego, inżynier, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Gustawa (1836–1924) i Zofii z Temlerów (1854–1934)[1]. Absolwent Politechniki w Goethen w Austrii. Uzyskał tytuł inżyniera. Powołany do armii rosyjskiej, brał udział w I wojnie światowej. Od 1918 w Wojsku Polskim, w stopniu podporucznika[2]. W latach 1918–1923 na kierowniczych stanowiskach w Wojskowej Szkole Samochodowej w Łodzi, mianowany na dowódcę szkoły. W 1923 dowódca 4 dywizjonu samochodowego. Z dniem 30 listopada 1924 na własną prosbę został przeniesiony do rezerwy[3].
28 sierpnia 1939 roku zostaje zmobilizowany do wojska z przydziałem do Modlina, jako dowódca pociągu pancernego do obrony Warszawy. Przychodzi rozkaz wycofania się na wschód. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 015/2 z 1940 i liście PCK (AM) 0476. Podczas ekshumacji znaleziono pocztówkę od pani Marii Bauerfeind do Kozielska, ze stemplem Warszawa 8 lutego 1940[4].
22 maja 1946 ukazało się w Monitorze Polskim takie ogłoszenie: "Sąd Grodzki w Warszawie, Oddział I, wzywa Gustawa Bauerfeinda, syna Gustawa i Zofii z Ternlerów, urodzonego w roku 1886 ostatnio zamieszkałego w Warszawie, Emilii Plater 23, który w roku 1939 powołany został do wojska i brał udział w działaniach wojennych, rozpoczętych 1 września 1939 roku, aby w terminie 3-ch miesięcy stawił się do Sądu, gdyż po tym terminie Sąd uzna go za zmarłego, oraz wzywa wszystkie osoby, które mogą udzielić jakichkolwiek wiadomości o zaginionym, aby w powyższym terminie doniosły o nich Sądowi"[5]. Oficjalnie przez Państwo Polskie został uznany za zmarłego w 1946.
24 maja 1919 poślubił Marię z Rychterów, z którą miał syna Jerzego (ur. 1920) i córkę Krystynę (ur. 1922)[1]. Mieszkał w Warszawie.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
- Kampania wrześniowa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Marek Jerzy Minakowski, Gustaw Jan Bauerfeind [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2017-07-04] .
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych, 1919, R. 2, nr 6, s. 240 .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 126 z 30 listopada 1924, s. 710.
- ↑ Małgorzata Szturomska , Zadzwoń do BAUERFEINDA – z dziejów ziemiaństwa piaseczyńskiego | Piaseczno4u - Klikasz i Wiesz, „Piaseczno4u - Klikasz i Wiesz” [dostęp 2017-07-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-22] (pol.).
- ↑ Monitor Polski nr 45 z dnia 22-05-1946
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных - узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Majorowie broni pancernych II Rzeczypospolitej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Polscy inżynierowie
- Wykładowcy uczelni i szkół wojskowych II Rzeczypospolitej
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Urodzeni w 1886
- Zmarli w 1940
- Ludzie urodzeni w Chełmie