Hebeloma leucosarx
.JPG)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Hebeloma leucosarx |
| Nazwa systematyczna | |
| Hebeloma leucosarx P.D. Orton Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 244 (1960) | |
_Figure_32.jpg)
Hebeloma leucosarx P.D. Orton – gatunek grzybów należący do rodziny podziemniczkowatych (Hymenogastraceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hebeloma, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go Peter Darbishire Orton w 1960 r.[1] Synonim: Hebelomatis leucosarx (P.D. Orton) Locq. 1979[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 22–58 mm, początkowo wypukły, potem płaskowypukły z tępym garbkiem. Brzeg falisty, za młodu delikatnie aksamitny. Powierzchnia naga, brudnoochrowa, ochrowa lub blado żółtoochrowa, jaśniejsza na brzegu i ciemniejsza na środku, w stanie wilgotnym śliska[3].
40–60, l=1–7, przyrośnięte lub nieco zbiegające, gęste, początkowo o barwie jasnej gliny, potem płowożółte lub blado różowawopłowożółte (prawie tej samej barwy co brzeg kapelusza), na koniec płowożółte. Krawędzie u młodych okazów biało kłaczkowate, z kropelkami podczas deszczowej pogody („płaczące”)[3].
Wysokość 25–90 mm, grubość 3,5–11 mm, u nasady 5–18, równy lub maczugowo-bulwiasty. Początkowo pełny, potem pusty. Powierzchnia początkowo biała i całkowicie biało oprószona, potem blado brudnoochrowa, szczególnie w dolnej części, w dolnej części biało jedwabiście prążkowana[3].
W kapeluszu biały, w trzonie z odcieniem ochrowym lekko odbarwiający się w środku jedynie przy stłuczeniu. Zapach mocny, rzodkwi. Smak łagodny, potem gorzki[3].
- Cechy mikroskopowe
Bazydiospory cytrynkowate, punktowane, 9–12 (14) × 5,5–6,5 μm. Podstawki czterozarodnikowe 24–30 × 8–9 μm. Cheilocystydy maczugowate o długości 40–60 μm i średnicy 4–6 μm, przy wierzchołku (5) 7–13 μm. Występujące na wierzchołku trzonu kaulocystydy podobne[3].
- Gatunki podobne
Jest wiele podobnych włośnianek. Hebeloma leucosarx odróżnia się niemal całkowicie białym miąższem, płaczącymi krawędziami blaszek, aksamitnym brzegiem młodych owocników i nie rzucającym się w oczy kolorem[3].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Podano stanowiska Hebeloma leucosarx w Ameryce Północnej, Europie, Azji, Australii i na Nowej Zelandii[4]. Brak tego gatunku w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski[5], ale podano jego stanowiska w późniejszych latach[6].
Naziemny grzyb mykoryzowy[5]. Owocniki grupkami na wilgotnej glebie w lasach mieszanych z brzozami i wierzbami[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-04] (ang.).
- ↑ Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-04] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Edmondo Grilli, Type studies in Hebeloma. Unravelling a taxonomic-nomenklatural tangle: what is Hebeloma leucosarx?, „Micol. e Veget. Medit.”, 22 (2), 2007, s. 133–176 (ang.).
- ↑ Występowanie Hebeloma leucosarx na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-01-04] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 288–294, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-01-03] (pol.).