Idealne struktury organizacyjne

Idealne struktury organizacyjne – sześć podstawowych typów struktur organizacyjnych zdefiniowanych w 1983 przez Henry'ego Mintzberga w książce Structure in Fives. Kształtują się one w zależności od tego, która grupa pracowników odgrywa największą rolę w organizacji, a co za tym idzie, może pozyskać władzę nad innymi. Wbrew pozorom nie zawsze jest to naczelne kierownictwo.

Wyróżniamy następujące grupy interesów:

• wierzchołek strategiczny – np. zarząd firmy, dążący do centralizacji władzy. Gdy to się udaje, powstaje struktura prosta. Scentralizowana, z zarządzaniem jednoosobowym o małym stopniu formalizacji.
• szczebel pośredni – kierownicy średniego szczebla, zwykle dążący do autonomii i przejęcia uprawnień. Kiedy to się udaje, tworzy się struktura dywizjonalna. Poszczególne działy są scentralizowane, ale zarządzane przez kierowników średniego szczebla.
• rdzeń operacyjny – pracownicy wykonawczy, dążą do profesjonalizacji aby zminimalizować wpływ kierowników. Kiedy to się udaje, tworzy się biurokracja profesjonalna.
• technostruktura – pracownicy, którzy starają się tworzyć standardy pracy i przestrzegać ich wykonywania. Kiedy to się udaje, tworzy się biurokracja maszynowa.
• personel pomocniczy – pracownicy sztabowi i inny personel pomocniczy, dążący do włączenia w proces decyzyjny. Kiedy to się udaje, tworzy się adhokracja.
• ideologia – zespół przekonań i tradycji, norm, wartości, kultury.

Bibliografia

• Jemielniak, D., Latusek D.: Zarządzanie – teoria i praktyka od podstaw. WSPiZ, Warszawa 2005, ISBN 978-83-60501-58-0, ss. 94–96.
• Kozmiński A., Jemielniak, D.: Zarządzanie od podstaw. WAiP, Warszawa 2005, ISBN 83-89437-50-3, ss. 86–88.
• Mintzberg, H.: Structure in Fives. Prentice Hall, New York 1983, s. 154.