Przejdź do zawartości

Igor Cecocho

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Igor Cecocho
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1958
Mińsk

Pochodzenie

Białoruś

Instrumenty

trąbka

Gatunki

Muzyka poważna

Zawód

trębacz, profesor, dyrygent

Aktywność

od 1965

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” III stopnia, Krzyż Zasługi

Igor Cecocho [Игорь Цецохо] (ur. 9 sierpnia 1958 w Mińsku) – białoruski trębacz na stałe mieszkający w Polsce.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Igor Cecocho rozpoczął naukę muzyczną w Republikańskiej Szkole Muzyki i Sztuk Pięknych w Mińsku, gdzie uczył się gry na trąbce w klasie 1 trębacza Narodowej Filharmonii w Mińsku – Jozefa Zlatkina. W wieku 13 lat zdobył swoje pierwsze laury na konkursie ogólnokrajowym w Białorusi. Po skończeniu nauki w Republikańskiej Szkole Muzyki i Sztuk Pięknych, w 1976 roku rozpoczął studia na Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej w Mińsku w klasie trąbki Profesora Nikolaja Wołkowa. W latach 1986–1988 odbył studia doktoranckie na tejże uczelni. Jest zdobywcą II Nagrody oraz Nagrody Specjalnej w Międzynarodowym Konkursie Wykonawców Instrumentów Dętych Blaszanych w Daugavpils (Łotwa) w 1983 roku[1].

W latach 1977–1979 był solistą w Orkiestrze Symfonicznej Białoruskiego Radia i Telewizji. Kolejnym etapem w jego karierze było objęcie w 1979 roku stanowiska solisty, a następnie kierownika sekcji trąbek w Orkiestrze Symfonicznej Teatru Wielkiego w Mińsku. To stanowisko zajmował do 1990 roku. W międzyczasie rozpoczął także pracę pedagogiczną jako wykładowca klasy trąbki w Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej w Mińsku, gdzie pracował w latach 1986–1990. W roku 1990 na zaproszenie rektora Akademii Muzycznej we Wrocławiu przyjechał do Polski i objął prowadzenie klasy trąbki na tejże uczelni. Z Akademią Muzyczną we Wrocławiu Igor Cecocho jest związany do dzisiaj, obecnie piastując stanowisko profesora zwyczajnego (od 2002 r.). W latach 1992–2006 artysta był solistą Filharmonii Wrocławskiej, a od 2006 prowadzi klasę trąbki w Akademii Muzycznej w Łodzi. Profesor Igor Cecocho za swoje dokonania otrzymał w 2008 roku odznakę honorową “Zasłużony dla kultury Polskiej”, Brązowy Medal “Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2017 roku oraz “Srebrny Krzyż” Zasługi w 2019 roku[2].

Studia pod jego kierunkiem ukończyło ponad 70 absolwentów. Wśród wychowanków są laureaci konkursów krajowych i międzynarodowych, m.in.:

  • Łukasz Gothszalk – solista
  • Sławomir Cichor – pierwszy trębacz Filharmonii Łódzkiej i profesor w Akademii Muzycznej w Łodzi
  • Jakub Waszczeniuk – pierwszy trębacz Sinfonii Varsovia oraz wykładowca UMFC w Warszawie
  • Aleksander Kobus – pierwszy trębacz NFM we Wrocławiu oraz adiunkt w Akademii Muzycznej we Wrocławiu
  • Piotr Bugaj – solista NFM we Wrocławiu oraz adiunkt w Akademii Muzycznej w tym mieście
  • Paweł Spychała – solista NFM we Wrocławiu
  • Damian Marat – solista
  • Paweł Tuliński – pierwszy trębacz Filharmonii Wałbrzyskiej.

Był promotorem w wielu przewodach doktoranckich oraz wielokrotnie recenzentem w przewodach doktoranckich, habilitacji oraz w postępowaniach profesorskich. Wielokrotnie uczestniczył jako wykładowca w międzynarodowych mistrzowskich kursach trąbkowych w kraju i za granicą oraz w pracach jury na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach, w tym w Moskwie, Enschede, Rydze, Mińsku, Starej Zagorze, Ochrydzie i innych. Na sympozjach i seminariach wygłosił szereg wykładów dotyczących dydaktyki i wykonawstwa trąbkowego. Jest autorem kilku publikacji naukowych[2].

Kariera solistyczna[edytuj | edytuj kod]

W trakcie swojej kariery, Igor Cecocho koncertował z polskimi orkiestrami symfonicznymi takimi jak: Sinfonia Varsovia, Filharmonia Krakowska, Filharmonia Wrocławska, Filharmonia Gdańska, Orkiestra Polskiego Radia “Amadeus”, Orkiestra Kameralna “Capella Bydgostiensis”, Orkiestra Kameralna “Leopoldinum”. Za granicą występował z Orkiestrą Symfoniczną Opery Narodowej w Zagrzebiu w Chorwacji, Orkiestrą Kameralną “Wirtuozi Lwowa”, Orkiestrą Symfoniczną Opery Narodowej w Starej Zagorze w Bułgarii, Orkiestrą Symfoniczną Opery Narodowej Ułan-Bator w Mongolii, Orkiestrą Reprezentacyjną Obrony Narodowej Chorwacji. Współpracował z następującymi dyrygentami: Jerzy Maksymiuk, Robert Satanowski, Marek Pijarowski, Jerzy Salwarowski, Tadeusz, Wojciechowski, Reinhard Seehafer (Niemcy), Larry Livingston (USA), Martin Hardy (Anglia), Nikolai Dyadiura (Ukraina).

Działalność kameralna i orkiestrowa[edytuj | edytuj kod]

W ramach wykonawstwa w nurcie historycznym artysta współpracował z zespołami takimi jak: Orkiestra Barokowa Warszawskiej Opery Kameralnej, “Concerto Polacco”, Dolnośląska Orkiestra Barokowa, Orkiestra Liryczna oraz Musica Florea z Pragi. Jego kreacje partii solowych w dziełach Bacha i Haendla cieszyły się uznaniem słuchaczy w Polsce i za granicą. Dokonał szeregu nagrań płytowych muzyki kompozytorów polskich. Igor Cecocho jest prekursorem gry na historycznej trąbce w Polsce i przyczynił się do rozwoju wykonawstwa na tym instrumencie w kraju.

Ważną częścią dorobku prof. Igora Cecocho jest działalność zespołu trębaczy “Wratislavia Trumpet Consort”, którego był pomysłodawcą oraz założycielem. W skład tej grupy wchodzą jego utalentowani studenci i absolwenci. Zespół koncertuje z użyciem współczesnego, jak i historycznego instrumentarium. W ich repertuarze znajdują się dzieła kompozytorów z różnych epok oraz autorskie aranżacje i utwory napisane specjalnie z myślą o tym składzie.

Spośród innych projektów kameralnych należy wymienić długoletnią współpracę artysty z prof. Andrzejem Chorosińskim oraz z kwartetem „Prima Vista”. Występy ze świetnym organistą pozwalały na odnajdywanie nowych możliwości kolorystycznych instrumentu, natomiast koncerty z kwartetem Prima Vista poprzez współudział innych wybitnych solistów: Marty Boberskiej i Władysława Kłosiewicza były niezwykłą okazją do wymiany doświadczeń.

Jeżeli chodzi o działalność orkiestrową Igor Cecocho rozpoczął ją już w 1977 roku będąc na drugim roku studiów. Pierwszą pracą była Orkiestra Symfoniczna Białoruskiego Radia i telewizji. Następnie objął posadę pierwszego trębacza- solisty w Symfonicznej Orkiestrze Teatru Wielkiego w Mińsku w 1979 roku. W orkiestrze tej sprawował funkcję kierownika sekcji trąbek. Po przeprowadzce do Polski objął stanowisko pierwszego trębacza-solisty w Filharmonii Wrocławskiej, gdzie pracował od 1992 roku do 2006[2].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Profesor Igor Cecocho ma w swoim dorobku dwie płyty autorskie, które powstały według jego pomysłu oraz kilka albumów, w których występuje w roli solisty. Płyta “Monarca Della Tromba” wydana przez wydawnictwo DUX powstała w 2010 roku. Nagrana została we współpracy z Wrocławską Filharmonią. Artyście towarzyszy prowadzona przez Jarosława Pietrzaka Orkiestra Kameralna Filharmonii Wrocławskiej, a partię basso continuo wykonuje Jan Tomasz Adamus.

Kolejnym autorskim wydawnictwem płytowym jest powstały w 2018 roku album zawierający transkrypcje utworów J. S. Bacha na trąbkę i organy wydawnictwa DUX, a realizatorem nagrania była Małgorzata Polańska. Igor Cecocho i Piotr Rojek sięgnęli po ulubione dzieła J. S. Bacha i wiele z nagranych kompozycji zostało przez wykonawców na nowo opracowanych.

Dodatkowymi istotnymi albumami w dorobku Igora Cecocho są:

  • “Panufnik Homage to Polish Music” (Naxos 2006), na której znajduje się nagranie “Concerto in Modo Antico” na trąbkę i orkiestrę (artyście towarzyszy orkiestra Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Mariusza Smolija)
  • „o. Damian Stachowicz – Opera Omnia” (PMC 2003), zawierający nagranie arii „Veni Consolator” na sopran i trąbkę (partię sopranu wykonuje Marta Boberska, artystom towarzyszy zespół Musicae Antiquae Collegium Varsoviense pod kierownictwem Liliany Stwarz)
  • Seria albumów „Jasnogórska muzyka dawna – Musica Claromontana” (Musicon), w składzie zespołu solistów Kapeli Jasnogórskiej[3]
Albumy Igora Cecocho
Album Utwory
Monarca Della Tromba
  • H. Purcell – Sonata per tromba e orchestra d’archi
  • A. Corelli – Concerto grosso Nr 4 D-dur op. 6
  • G. Ph. Telemann – Koncert D-dur na trąbkę, smyczki i basso continuo
  • G. Ph. Telemann – Sonata D-rut na trąbkę, smyczki i basso continuo
  • G. Torelli – Sonata a cinque na trąbkę, smyczki i basso continuo
  • A. Corelli – Concerto grosso nr 5 D-dur op.6
  • G. F. Haendel – Suita D-dur na trąbkę, smyczki i basso continuo
J. S. Bach na trąbkę i organy
  • Arioso (Sinfonia) z Kantaty
  • Preludium nr 12 f-moll
  • Preludium nr 17 As-dur
  • Nun komm, der Heiden Heiland BMV 659
  • Preludium nr 9 E-dur
  • Ich Ruf Zu Dir, Herr Jesus Christ BMV 639
  • Jesus, Meine Freude BMV 610 (Orgelbüchlein)
  • Herr Jesu Christ, Dich Zu Uns Wend BMV 709
  • Toccata i Fuga d-moll
  • Herzlich Tut Mich Verlangen BMV 727
  • An Wasserflüssen Babylon BMV 653b
  • Preludium d-moll
  • Wachet Auf, Ruft Uns die Stimme BMV 645 (Schubler)
  • Preludium nr 8 es-moll
  • Preludium nr 22 b-moll

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ł. Zieliński, Indywidualizacja procesu dydaktycznego w nauczaniu gry na trąbce na podstawie działalności pedagogicznej prof. Igora Cecocho, Łódź 2022, s. 7.
  2. a b c Ł. Zielińskim, Indywidualizacja procesu dydaktycznego w nauczaniu gry na trąbce na podstawie działalności pedagogicznej prof. Igora Cecocho, Łódź 2022, s. 8.
  3. Nagrania – Igor Cecocho [online] [dostęp 2022-10-09] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Łukasz Zieliński, Indywidualizacja procesu dydaktycznego w nauczaniu gry na trąbce na podstawie działalności pedagogicznej prof. Igora Cecocho, Łódź 2022.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]