Irene Condachi
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 września 1970 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
| Narodowość | |
| Alma Mater |
Irene Condachi (ur. 7 czerwca 1899, zm. 3 września 1970) – maltańska lekarka, jedna z zaledwie dwóch lekarek praktykujących na Malcie podczas II wojny światowej. Jedna z założycielek szkolnej służby medycznej, została oficerem medycznym szkoły rządowej i przypisuje się jej zwalczenie świerzbu w placówkach edukacyjnych.
Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]
Irene Condachi urodziła się na Malcie 7 czerwca 1899. Jej rodzina była niedawnymi imigrantami z Grecji, a jej ojciec, Constanino Condachi, był kupcem[1]. Wychowała się w greckiej tradycji prawosławnej, która odnosiła się bardziej tolerancyjnie do kobiet pracujących poza domem[2]. W 1916 rozpoczęła studia medyczne na Uniwersytecie Maltańskim, które opuściła po roku. Dziesięć lat później uzyskała dyplom lekarza na Uniwersytecie w Neapolu. Kontynuując studia, Condachi uzyskała w 1928 na Uniwersytecie w Pawii tytuł specjalisty pediatrii[1].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu studiów i powrocie na Maltę Condachi została asystentką Josepha Ellula, profesora odpowiedzialnego za położnictwo i ginekologię na Uniwersytecie Maltańskim w Valletcie[1][3]. W 1938 została zatrudniona jako oficer medyczny w szkole rządowej[1] i zamieszkała na Triq Luzio w Sliemie. Na początku wojny, kiedy do walki przystąpiło wielu mężczyzn, kobiety w większym stopniu zaangażowały się w obronę wyspy. Wraz z okulistą i dentystą Condachi rozpoczęła szkolną służbę medyczną. Z powodu braku środków transportu odwiedzała różne szkoły na wyspie pieszo lub autostopem, aby w latach 1941–1942 zaszczepić i przeprowadzić badania lekarskie ponad 20 000 dzieci w wieku szkolnym. Była odpowiedzialna za zwalczenie świerzbu w szkołach rządowych przy użyciu maści na bazie nafty[2]. Warunki jej pracy były niebezpieczne, gdyż w 1941 szkoły rządowe zamieniono w szpitale i ośrodki dla uchodźców. Gdy Condachi doglądała szpitala w szkole rządowej w Qormi, obiekt został zbombardowany, a Condachi, jej personel, uchodźcy i uczniowie ledwo uciekli do podziemnego schronu pod szkołą dla dziewcząt[4]. Była jedną z zaledwie dwóch lekarek, które podczas wojny praktykowały na Malcie[2]. Po wojnie Condachi pełniła funkcję lekarza w Ministerstwie Edukacji do roku 1959. Była najlepiej opłacaną kobietą w służbie rządowej swojej epoki[1].
Śmierć i dziedzictwo[edytuj | edytuj kod]
Condachi zmarła w 1970. Została zapamiętana ze względu na swoją długą karierę w świadczeniu usług medycznych na Malcie[1].
W 2014 Simon Cusens ukończył studia magisterskie, będące pierwszą pracą naukową na temat historii kobiet na Malcie podczas II wojny światowej. Podczas swoich badań odkrył historię Irene Condachi, która została zawarta w książce z 2016[2][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Patricia Camilleri: The Rise and Rise of the Female Graduate: Some milestones in tertiary education for women in Malta. Alumni Relations Office, University of Malta, 2006. s. 45. [dostęp 2024-05-21]. (ang.).
- ↑ a b c d Sarah Carabott: How women ran Malta during World War II. [w:] Times of Malta [on-line]. 2016-06-20. [dostęp 2024-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-23)]. (ang.).
- ↑ Charles Savona-Ventura, C. Borg-Galea: Universitas Studiorum Melitensis Medicinae Chirugiaeque Facultate: Roll of Honour. Tal-Qroqq, Malta: Faculty of Medicine & Surgery, University of Malta, 2007, s. 35. ISBN 978-99932-0-536-4. [dostęp 2024-05-21]. (ang.).
- ↑ Alfred Conti Borda: The Qormi school that was saved by the bell. [w:] Times of Malta [on-line]. 2015-01-18. [dostęp 2024-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-11)]. (ang.).
- ↑ Simon Cusens: The role of women in World War II: The case of Malta. University of Malta, 2014. (ang.).