Józef Kapica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Kapica
Data i miejsce urodzenia

21 września 1906
Miedźna

Data śmierci

22 czerwca 2002

Zawód, zajęcie

działacz oświatowy

Józef Kapica (ur. 21 września 1906 w Miedźnej, zm. 22 czerwca 2002) – polski działacz oświatowy na emigracji, w czasie II wojny światowej żołnierz Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich i 3 Dywizji Strzelców Karpackich, kierownik ministerstwa wyznań religijnych, oświaty i kultury w emigracyjnym rządzie Antoniego Pająka (1959–1961).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1925 ukończył gimnazjum w Pszczynie, następnie studiował germanistykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po ukończeniu studiów pracował na macierzystej uczelni jako asystent. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 454. lokatą, a na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1938 i 82. lokatąw korpusie oficerów rezerwy piechoty[1]. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do 3 Pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku[2].

Zmobilizowany w związku z wybuchem II wojny światowej, został internowany na Węgrzech, skąd w 1940 przedostał się do Syrii i wstąpił w szeregi Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Walczył pod Tobrukiem i Gazalą. Następnie służył jako oficer oświatowy w Referacie Kultury i Oświaty 3 Dywizji Strzelców Karpackich, od 1943 był komendantem Dywizyjnego Kursu Gimnazjalnego, a po zakończeniu II wojny światowej dyrektorem Gimnazjum i Liceum 3 DSK.

Grób Józefa Kapicy

Po demobilizacji (w stopniu kapitana) pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, pracował w oświacie, był kierownikiem oświaty pozaszkolnej w hostelach dla ludności polskiej, uczył także w polskich szkołach sobotnich w Rochdale i Oldham. Był także członkiem Zrzeszenia Nauczycielstwa Polskiego Zagranicą, w tym od 1949 zastępcą członka zarządu, w latach 1951–1953 przewodniczącym Komisji Rewizyjnej, od 1954 ponownie zastępcą członka zarządu, od 1957 przewodniczącym sądu koleżeńskiego, od lutego 1959 członkiem zarządu ZNPZ[3]. 8 września 1959 został kierownikiem ministerstwa wyznań religijnych, oświaty i kultury w drugim rządzie Antoniego Pająka[4], w miejsce zmarłego Stanisława Dołęgi-Modrzewskiego. W 1960 przeszedł na emeryturę[5].

Zmarł 22 czerwca 2002 roku i został pochowany na cmentarzu St Andrew Bobola RC Polish Church (Stare columbarium, postument 1, strona wschodnia)[6].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Serconauci. Wiersze i inscenizacje (1971)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 583.
  2. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 95, 577.
  3. Tadeusz Radzik Zrzeszenie Nauczycielstwa Polskiego Zagranicą w latach 1941–1991, wyd. Lublin 1992, według indeksu.
  4. Dz. U. nr 6 z 1959
  5. Maria Słomak-Sojka Wspomnienie o kpt. Józefie Kapicy, w Głos pszczyński, nr 5 (431) z 20.09.2009
  6. Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-20] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.