Język lenakel

Lenakel
Obszar	Tanna (Vanuatu)
Liczba mówiących	12 tys. (2001)
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki austronezyjskie; Języki malajsko-polinezyjskie; Grupa centralno-wschodnia; Grupa wschodnia; Języki oceaniczne; Język lenakel;
Status oficjalny
Ethnologue	5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-3	tnl
IETF	tnl
Glottolog	lena1238
Ethnologue	tnl
WALS	len
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język lenakel, także: tanna^[2], netvaar^[3] – język austronezyjski z grupy języków oceanicznych, używany przez mieszkańców wyspy Tanna, należącej do państwa Vanuatu. Według danych z 2001 r. posługuje się nim 12 tys. osób^[1]. Ma największą liczbę użytkowników spośród rdzennych języków tego obszaru geograficznego^[4].

Tworzy złożoną sieć dialektów (istnieje do 10 odmian dialektalnych tego języka). Serwis Ethnologue wyróżnia następujące: loanatit, nerauya, itonga, ikyoo^[1].

Opracowano słownik oraz opis jego gramatyki. Jest zapisywany alfabetem łacińskim^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Lenakel, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
↑ Robert B. Kaplan, Richard B. Baldauf Jr: Language and Language-in-Education Planning in the Pacific Basin. Dordrecht: Springer Science & Business Media, 2003, s. 187–188. DOI: 10.1007/978-94-017-0145-7. ISBN 978-94-017-0145-7. OCLC 851388392. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).
↑ JohnJ. Lynch JohnJ., Pacific Languages: An Introduction, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 1998, s. 41, DOI: 10.2307/j.ctv893h2b, ISBN 978-0-8248-1898-2, ISBN 978-0-8248-4258-1, ISBN 978-0-8248-8183-2, OCLC 605554571, JSTOR: j.ctv893h2b [dostęp 2022-07-20] (ang.).
↑ Szymon Huptyś: Języki antypodów : współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, s. 45–46. ISBN 978-83-233-3778-2. OCLC 898263549. [dostęp 2024-04-24].

[Ethnologue-1] David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Lenakel, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).

[Planning-2] Robert B. Kaplan, Richard B. Baldauf Jr: Language and Language-in-Education Planning in the Pacific Basin. Dordrecht: Springer Science & Business Media, 2003, s. 187–188. DOI: 10.1007/978-94-017-0145-7. ISBN 978-94-017-0145-7. OCLC 851388392. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).

[Pacific-3] JohnJ. Lynch JohnJ., Pacific Languages: An Introduction, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 1998, s. 41, DOI: 10.2307/j.ctv893h2b, ISBN 978-0-8248-1898-2, ISBN 978-0-8248-4258-1, ISBN 978-0-8248-8183-2, OCLC 605554571, JSTOR: j.ctv893h2b [dostęp 2022-07-20] (ang.).

[Języki_antypodów-4] Szymon Huptyś: Języki antypodów : współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, s. 45–46. ISBN 978-83-233-3778-2. OCLC 898263549. [dostęp 2024-04-24].

[1]

[2]

[3]

[4]