Język mentawai

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mentawai
Obszar

Wyspy Mentawai (Indonezja)

Liczba mówiących

58 tys. (2000)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy
Kody języka
ISO 639-3 mwv
IETF mwv
Glottolog ment1249
Ethnologue mwv
BPS 0027 2
WALS mnt
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język mentawai (a. mentawei, mentawi) – język austronezyjski, którym posługują się Mentawajowie, mieszkańcy wysp Mentawai w Indonezji. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 58 tys. osób[1].

Wykazuje silne zróżnicowanie dialektalne – serwis Ethnologue wyróżnia następujące dialekty: North Siberut, Pagai, Sakalagan, Saumanganja, Silabu, Simalegi, Sipura, South Siberut, Taikaku[1].

Jest bardzo oddalony (pod względem cech językowych) od najbliższych mu krewnych w ramach rodziny austronezyjskiej (nias, batak toba)[2]. Jego użytkownicy komunikują się również w innych językach, takich jak indonezyjski i minangkabau[3].

Wczesne kroki na rzecz opisu języka mentawai poczynił Max Morris, autor niemieckojęzyczego opracowania z 1900 r.[4]. W książce zawarto skrótowy opis struktury językowej, dane słownikowe, materiały konwersacyjne, a także pewne opowiadania tradycyjne, przysłowia i zagadki[5]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mentawai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
  2. Reimar Schefold: Mentawaians. [w:] Encyclopedia of World Cultures Supplement [on-line]. Encyclopedia.com. [dostęp 2020-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-10)]. (ang.).
  3. a b Michaił Czlenow: Mientawajcy. Bolszaja rossijskaja encykłopiedija. [dostęp 2020-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-11)]. (ros.).
  4. Max Morris: Die Mentawai-Sprache. Berlin: Conrad Skopnik, 1900. OCLC 6642076. (niem.).
  5. Stefano Coronese: Kebudayaan suku Mentawai. Jakarta: Grafidian Jaya, 1986, s. 14. OCLC 15349875. (indonez.).