Jarosław Kuryłowicz

Jarosław Kuryłowicz

Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1905 Lwów
Data śmierci	25 lipca 1990
profesor nauk technicznych
Specjalność: elektryczność, technologia materiałów oporowych i magnetycznych
Alma Mater	Politechnika Lwowska
Profesura	1964
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Wrocławska
Odznaczenia

Jarosław Stefan Kuryłowicz (ur. 16 kwietnia 1905 we Lwowie, zm. 25 lipca 1990) – polski inżynier elektryk.

Był bratem Jerzego i Włodzimierza Kuryłowiczów. Ukończył Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Absolwent z 1936 Politechniki Lwowskiej. W latach 1932-35 pracował jako asystent prof. Włodzimierza Krukowskiego w Laboratorium Elektrotechnicznym Politechniki Lwowskiej. Po studiach, do 1939, pracował w przedsiębiorstwie „Polska Poczta, Telegraf, Telefon” jako referendarz, następnie do 1941 w Instytucie Politechnicznym we Lwowie jako konstruktor elektrycznych przyrządów pomiarowych, zaś w latach 1942-1944 w Dyrekcji Kolei we Lwowie jako pomiarowiec w dziale kablowym. W sierpniu 1945 przyjechał do Wrocławia, gdzie został zaangażowany przez Dyrekcję Miejskiej Elektrowni na stanowisko kierownika Wydziału Liczników. Po dwóch latach zrezygnował z pracy w Elektrowni i w lipcu 1947 r. podjął pracę w Politechnice Wrocławskiej jako adiunkt w Katedrze Techniki Wysokich Napięć. W 1953 został samodzielnym pracownikiem naukowym. Prowadził prace badawcze i wykłady z miernictwa magnetycznego i precyzyjnego oraz technologii materiałów oporowych i magnetycznych. W 1962 monografię Badania materiałów magnetycznych. W 1964 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Prorektor Politechniki Wrocławskiej (1955-1956 i 1961-1969). Za osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i organizacyjne otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznakę Politechniki Wrocławskiej. Został pochowany na Cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.