Jerzy Arendt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Arendt
Ilustracja
Jerzy Arendt (2018)
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1943
Rypin

Zawód, zajęcie

chirurg

Tytuł naukowy

profesor nauk medycznych

Alma Mater

Śląska Akademia Medyczna w Zabrzu

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1986–2000)

Jerzy Arendt (ur. 31 sierpnia 1943 w Rypinie) – polski chirurg, proktolog, profesor nauk medycznych, nauczyciel akademicki

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W Gliwicach ukończył szkołę podstawową i V Liceum Ogólnokształcące im. A. Struga. Studiował w latach 1961–1967 na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu. Dyplom lekarza otrzymał w styczniu 1968.

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Pracę rozpoczął w 1968 jako stażysta w Szpitalu Rejonowym w Pyskowicach. Po ukończeniu stażu został powołany do odbycia dwuletniej okresowej służby wojskowej w Elblągu, gdzie był zatrudniony na stanowisku lekarza Izby Chorych Batalionu. Po ukończeniu służby wojskowej, nie mogąc dostać etatu w klinice chirurgicznej, podjął w latach 1972–1974 pracę w Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego w Bytomiu na stanowisku lekarza ratownika i rozpoczął specjalizację z chirurgii ogólnej w ramach wolontariatu w II Katedrze i Klinice Chirurgii Ogólnej w Bytomiu. Po odbyciu wielu staży naukowych i ukończeniu programu specjalizacji w 1973 uzyskał I st. specjalizacji a w 1977 – II st. specjalizacji z zakresu chirurgii ogólnej. Był zatrudniony II Katedrze i Klinice Chirurgii Ogólnej w Bytomiu kolejno na stanowiskach: asystenta, st. asystenta i adiunkta oraz ordynatora jednego z oddziałów.

Po wygraniu konkursu 16 grudnia 1999 został powołany na stanowisko Kierownika Katedry i Oddziału Klinicznego Chirurgii Ogólnej i Gastroenterologicznej, którym kierował do czasu przejścia na emeryturę we wrześniu 2013. Następnie po przekształceniu oddziału klinicznego w oddział chirurgii ogólnej nadal był jego kierownikiem do stycznia 2016. Pozostaje zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin na stanowisku profesora asystenta oddziału.

Wprowadził nowe metody w chirurgii koloproktologicznej. Współpracował z Katedrą i Oddziałem Klinicznym Ginekologii i Położnictwa w Bytomiu oraz szpitalem w Gliwicach[1][2][3].

Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Stopień naukowy dra n. med. otrzymał w ŚAM 25 czerwca 1981 uchwałą Rady Wydziału Lekarskiego w Zabrzu na podstawie dysertacji „Pojedynczy guzek tarczycy jako problem chirurgiczny w świetle spostrzeżeń własnych”. Na podstawie dorobku naukowego stopień naukowy dra hab. n. med. w zakresie medycyny – chirurgii uzyskał w ŚAM 23.05.1991 w wyniku przeprowadzonego kolokwium i przyjęcia rozprawy habilitacyjnej „Wytwarzanie i ocena sztucznego odbytu mioplastycznego zapobiegającego niekontrolowanemu oddawania stolca i wiatrów w doświadczeniu własnym”. Tytuł profesora nauk medycznych otrzymał w 2007 decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Od 2003 jest zatrudniony w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nysie[4][5][6] w Instytucie Pielęgniarstwa na stanowisku profesora. Był promotorem 6 przewodów doktorskich, opiekunem dwóch prac habilitacyjnych, recenzentem pracy habilitacyjnej i wniosku na tytuł profesora. Jest członkiem wielu towarzystw naukowych[4][5]. Był prezesem Śląskiego Oddziału Towarzystwa Chirurgów Polskich w latach 2009–2013. W 2021 został honorowym członkiem Towarzystwa Chirurgów Polskich[7].

Dorobek naukowy stanowi ogółem 238 pozycji, w tym 112 publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych, 89 streszczeń w materiałach zjazdowych, 36 rozdziałów w książkach i jeden patent zarejestrowany w Polskim Urzędzie Patentowym[8].

Działalność społeczno-organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Prof. Arendt od 2000 jest przewodniczącym Stowarzyszenia Chirurgicznego „Laparoskop”, które zajmuje się wspomaganiem materialnym i naukowo-popularyzatorskim na rzecz środowiska szpitalnego, mieszkańców miasta Bytomia i społeczności lekarskiej. Będąc przewodniczącym Śląskiego Oddziału Towarzystwa Chirurgów Polskich zorganizował zebrania propagujące wartości etyczno-moralne w doskonaleniu zawodowym chirurgów. W tym celu przeprowadził wykłady i panele dyskusyjne „Kształtowanie się osobowości chirurga”[9] oraz „Chirurdzy i chirurgia – co o nas i naszej pracy sądzą inni”[10][11][12].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marlena Polok-Kin, Przewlekła Niestrawność, „Dziennik Zachodni”.
  2. Agata Pustułka, Kiedy rak powraca potrzebne jest radykalne rozwiązanie., „Dziennik Zachodni”.
  3. Anna Dziedzic, Chorzy po operacji nowotworu jelita grubego nie muszą być skazani na noszenie worków stomijnych, „Dziennik Zachodni”.
  4. a b c Jerzy Arendt, [w:] Jerzy Marian Dyrda, Barbara Gruszka (red.), Słownik Medycyny i Farmacji Górnego Śląska, t. 5, biogramy /A – Z/. Samodzielna kadra naukowo-dydaktyczna Śląskiej Akademii Medycznej 2001–2002, Katowice: Śląska Akademia Medyczna, 2003, s. 55–56, ISBN 83-902300-7-0.
  5. a b c Prof. Jerzy Arendt, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-05-14].
  6. a b Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nysie [online].
  7. Szymon Bijak, Jerzy Arendt otrzymał prestiżowe wyróżnienie. To profesor ze szpitala w Bytomiu. Został honorowym członkiem Towarzystwa Chirurgów Polskich [online].
  8. Dorobek naukowy od 1992 r. pod indeksem Arendt Jerzy. [online]
  9. Nagranie z Zebrania Inauguracyjnego TCHP 2009 - Kształtowanie osobowości chirurga. [online]
  10. Nagranie z Zebrania inauguracyjnego TCHP 2011 - Chirurdzy i chirurgia - co o nas i naszej pracy sądzą inni. [online]
  11. Jerzy Arendt: Kronika Nauki Polskiej, 2007 – 2010 pod red. Krzysztofa Pikonia, HELION, Gliwice 2012, s. 10, ISBN 978-83-930922-5-3
  12. a b c Artykuł na stronie Szpitala Specjalistycznego Nr 1 w Bytomiu [online].
  13. Magdalena Nowacka-Goik, 27. Gala Regionalnej Izby Gospodarczej - delegatura w Bytomiu. Odznaczenia dla zasłużonych dla województwa śląskiego, „Dziennik Zachodni”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]