Jerzy Jastrzębski (filolog)

Jerzy Jastrzębski

Państwo działania	Polska
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury, historia literatury polskiej, teoria i historia kultury, nauki o poznaniu i komunikacji, literaturoznawstwo
Profesura	27 września 1990

Jerzy Jastrzębski – polski filolog, prof. dr hab. nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie Wydziału Lalkarskiego we Wrocławiu, profesor zwyczajny Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Życiorys

Studia polonistyczne ukończył na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego w 1968 roku. Dwa lata później został magistrem filozofii na ówczesnym Wydziale Filozoficzno-Historycznym. Pracę doktorską obronił w 1973 r. W 1980 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii literatury polskiej. Na Uniwersytecie Wrocławskim pracował w latach 1968–2015, kolejno na stanowiskach asystenta, starszego asystenta, adiunkta, docenta, profesora nadzwyczajnego i profesora zwyczajnego. W październiku 1984 roku został zatrudniony na stanowisku docenta, a w 1990 profesora nadzwyczajnego w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie (Wydział Lalkarski we Wrocławiu – do 2010). W latach 1997–2007 pracował w Dolnośląskiej Szkole Wyższej Edukacji pełniąc funkcję dyrektora Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, który założył organizując w nim kilka specjalności. W latach 2005–2006 był dziekanem Wydziału Nauk Społecznych, a następnie został założycielem i dyrektorem Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej we Wrocławiu (2008–2014). W latach 2016–2020 był profesorem zwyczajnym i kierownikiem dyscypliny (2019–2020) na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie (Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Wydziału Nauk Społecznych). Dwukrotnie otrzymał Nagrodę Ministra i nagrodę im. Stanisława Piętaka w dziedzinie eseju. Jest autorem kilkunastu książek poświęconych różnym zagadnieniom literaturoznawstwa, pedagogiki, kulturoznawstwa i medioznawstwa oraz 300 artykułów, rozpraw, komentarzy, szkiców i recenzji. Współpracował z RWE (jako Jan Górecki) i wieloma czasopismami naukowymi i społeczno-kulturalnymi w Polsce i Stanach Zjednoczonych (jako autor i współredaktor). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzonej Polski (1992) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Ważniejsze publikacje

• Wokół kultury i literatury ludowej 1939–1948, Warszawa 1978
• Czas relaksu. Szkice o kulturze masowej i jej okolicach, Wrocław 1982
• Między apologia a negacją. Kultura ludowa w polemikach 1939–1948, Warszawa 1987
• Koniec żałosny (szkice literackie i prasoznawcze), Wrocław 1992
• Encyklopedyczny przewodnik po świecie idei XX wieku (wraz ze S. Bednarkiem), Wrocław 1996
• Jak żyć? Słownik wartości i wzorów kultury, (wraz z S. Bednarkiem i M.Kocurem), Wrocław 1999
• W ciekawych czasach. Szkice o kulturze i edukacji, Wrocław 2004
• Na rynku wartości. O mediach i etyce dziennikarskiej, Wrocław 2009
• Ideologia i komunikacja. O edukacji, pedagogice i mediach, Wrocław 2011
• Upór poznawania. Media, tożsamość i sfera publiczna, Wrocław 2014
• Doświadczanie kultury, Wrocław 2015
• Przestrzenie mediów i dziennikarstwa, Kraków 2018
• Media. Masy. Maszyny., Wrocław 2020
• Samotność i wspólnota, czyli sztuka życia w późnej starożytności (teoria i praktyka I–V wieku), (wraz z B. Jastrzębskim), Kraków 2022

Bibliografia

• Literatura, kultura, komunikacja. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Jerzego Jastrzębskiego w 60. rocznicę urodzin, Wrocław 2006
• Współcześni polscy pisarze i badacze literatury, tom III, Warszawa 1997