Jeziora Soroczańskie
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Morfometria | |
Powierzchnia |
ok. 4 km² |
Głębokość • maksymalna |
|
Hydrologia | |
Rzeki zasilające | |
Rzeki wypływające | |
Położenie na mapie Białorusi | |
54°53′N 26°13′E/54,883333 26,216667 |
Jeziora Soroczańskie[1] (biał. Сарачанскія азёры, Saraczanskija aziory; ros. Сорочанские озера, Soroczanskije oziera[2]) – grupa jezior Pojezierza Białoruskiego, położonych na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim. Ich łączna powierzchnia wynosi ok. 4 km²[3]. Należą do zlewiska Morza Bałtyckiego dorzecza Niemenu.
Są prawnie chronione w ramach Rezerwatu Krajobrazowego Jeziora Soroczańskie[4].
W skład Jezior Soroczańskich wchodzi 11-14 jezior (liczba jezior pomiędzy źródłami różni się, w zależności od przyjętego ich rozgraniczenia) ułożonych szeregowo na linii północny zachód – południowy wschód. Zaliczają się do nich jeziora (w kolejności od północy):
- Barańskie
- Klewel
- Białe[a]
- Turowieckie
- Zołowskie
- Kajmińskie
- Soroczańskie[b]
- Tumskie (Strackie)
- Hołodno (Hołubińskie)
- Hołodzianka (Podkościołek)
- Jodzkie
- Gubieza
- Werebie[2][5].
Hydrologia[edytuj | edytuj kod]
Jeziora te powstały podczas topienia się lądolodu w okresie zlodowaceń plejstoceńskich. Różnią się pomiędzy sobą głębokością i mineralizacją. Jeziora Klewel, Białe i Werebie są płytkie z dobrze widocznym dnem, woda w nich w całości się nagrzewa. Natomiast Kajmińskie, Jodzkie i Gubieza są głębokie i występuje w nich termoklina na głębokości 5-6 metrów. Głębokość jeziora Kajmińskiego sięga na 23-24 metry[3].
Wodę z jezior odprowadzają Soroczanka (odpływ wód od jeziora Barańskiego do Hołodzianki) i Stracza (z pozostałych jezior). Obie one uchodzą do Wilii.
-
Jezioro Barańskie
-
Jezioro Klewel
-
Jezioro Białe
-
Jezioro Turowieckie
-
Jezioro Zołowskie
-
Jezioro Kajmińskie
-
Jezioro Tumskie (Strackie)
-
Jezioro Hołodno (Hołubińskie)
-
Jezioro Hołodzianka (Podkościółek)
-
Jezioro Jodzkie
-
Jezioro Gubieza
-
Jezioro Werebie
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Iwan Pirożnik, Boris Własow, Tadeusz Szczypek. Tendencje rozwoju transgranicznej sieci ekologicznej i potencjał przyrodniczy obszarów chronionych Pojezierza Białoruskiego. „Acta Geographica Silesiana”. 14/3 (39). s. 31. ISSN 1897-5100. [dostęp 2023-07-19]. (pol. • ros.).
- ↑ a b Республиканский ландшафтный заказник «Сорочанские озера» преобразован. Ministerstwo Zasobów Naturalnych i Ochrony Środowiska Republiki Białorusi. [dostęp 2023-07-19]. (ros.).
- ↑ a b Республиканский ландшафтный заказник "Сарочанские озера". ГУ «Островецкий районный физкультурно-спортивный клуб». [dostęp 2023-07-19]. (ros.).
- ↑ Республиканский заказник "Сарочанские озера". Заповедные территории Беларуси. [dostęp 2023-07-19]. (ros.).
- ↑ Mapa WIG Michaliszki. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).