Julije Benešić
Julije Benešić (ur. 1 marca 1883 w Iloku, zm. 19 grudnia 1957 w Zagrzebiu) – chorwacki poeta.
Początkowo uczył się w Iloku, później w gimnazjum w Osijeku, studiował w Wiedniu, Krakowie, Zagrzebiu, Pradze i ponownie w Krakowie, gdzie 1 1907 uzyskał dyplom. W latach 1921-1926 i ponownie 1939/1940 był dyrektorem Teatru Narodowego w Zagrzebiu, był organizatorem życia kulturalnego w Chorwacji i zasłużonym w dziedzinie polsko-jugosłowiańskiej współpracy kulturowej. W latach 1930-1938 wydał w Polsce 13 tomów Biblioteki Jugosłowiańskiej - polskie tłumaczenia dzieł chorwackich, serbskich i słoweńskich klasyków. Tłumaczył również utwory Mickiewicza, Słowackiego, Żeromskiego, Sienkiewicza, Reymonta i innych polskich klasyków, za co w 1957 otrzymał nagrodę polskiego PEN Clubu. W 1939 opublikował zbiór Gramatyka języka chorwackiego czyli serbskiego. Wydał również antologię polskiej poezji, słownik chorwacko-polski, felietony, rozprawy i wspomnienia Osiem lat w Warszawie (1985).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nowa encyklopedia powszechna PWN, t. 1, Warszawa 1998.
- http://www.enciklopedija.hr/natuknica.aspx?id=6893 (chorw.)