Kółko ogonowe
Kółko ogonowe – pomocniczy element podwozia chroniący ogon samolotu przed niekontrolowanym zetknięciem z ziemią. Stosowany w konwencjonalnym układzie podwozia jako tylny punkt podparcia.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Kółko ogonowe stanowiło rozwinięcie funkcjonalności płozy ogonowej. Zastosowanie amortyzacji znacznie poprawiło komfort poruszania samolotu na płycie lotniska. W kolejnych latach opracowano rozwiązanie umożliwiające samonastawność kółka co z kolei usprawniło proces kołowania maszyn przed startem i po wylądowaniu. Dla zmniejszenia oporów aerodynamicznych w locie opracowano mechanizm częściowego lub całkowitego chowania kółka ogonowego.
Rozwój konstrukcji podwozia lotniczego i jego ewolucja w kierunku zastosowania goleni przedniej nie spowodowała zaprzestania wykorzystywania kółka ogonowego. Jest stosowane w maszynach lekkich (sportowych, turystycznych, rolniczych) oraz jako dodatkowy element zabezpieczający ogon maszyn przed kontaktem z powierzchnią pasa startowego.
Konstrukcja zamocowania kółka ogonowego powinna zapewnić manewrowość samolotu na lotnisku poprzez zachowanie samonastawności, a w przypadku startu i lądowania stateczność samolotu poprzez blokowania kółka w położeniu neutralnym.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Cymerkiewicz: Budowa samolotów. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1982, s. 222-224. ISBN 83-206-0282-3. OCLC 749706309.
- Stanisław Szczesiński, Stanisław Adamczyk: Uzbrojenie. T. 2. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991, s. 126, seria: Ilustrowany leksykon lotniczy. ISBN 83-206-0958-5. OCLC 750102466.
- Michaił N. Szulżenko, Anatolij S. Mostowoj: Konstrukcja samolotów. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1970, s. 402. OCLC 830845595.