Kamienica Pod Okiem Opatrzności we Wrocławiu
 nr rej. A/1592/37 z 26.10.1961[1]
| |
 Kamienica Pod Okiem Opatrzności | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny |
klasycyzm |
| Kondygnacje |
trzy |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
| 51,11505°N 17,04066°E/51,115050 17,040660 | |
Kamienica Pod Okiem Opatrzności – kamienica znajdująca się przy ul. św. Jadwigi 10 we Wrocławiu.
Historia kamienicy[edytuj | edytuj kod]
Kamienica wraz z sąsiednią kamienicą nr 9 została wzniesiona w 1795 roku, w miejsce zniszczonej przez pożar w 1791 roku szkoły klasztornej opactwa augustiańskiego istniejącej tu od pierwszej połowy XIV wieku. Projektantem wczesnoklasycystycznego budynku był architekt Karl Gottfried Geissler (1754-1823)[2][3], który nadał jego fasadzie klasycystyczny wygląd z dekoracją nawiązująca do nurtu Zopf[4].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kamienica została wzniesiona na planie prostokąta, jako trójkondygnacyjny, trójtraktowy kalenicowo ustawiony budynek pokryty wspólnym z sąsiednią kamienicą trójspadowym dachem. Fasada budynku podzielona jest na pięć osi oddzielonych od siebie smukłymi lizenami dekorowanych rózgami liktorskimi, które wydzielają oś środkową i akcentują naroża. Pod prostokątnymi oknami znajdują się małe podokienniki a na drugiej kondygnacji również nadokienniki. W osi środkowej okna udekorowane są girlandami, a nad oknem pierwszego piętra znajduje się odcinkowy naczółek. Część parterowa jest boniowana[2]. W jej środkowej osi umieszczony został portal, nad którym znajduje się godło domu. W latach 1912-1913 w części parterowej wybito dwa okna wystawowe oraz osobne wejścia do lokalu. W części parterowej znajdowały się pomieszczenia sklepowe: wyższe kondygnacje zajmowały mieszkania[2].
Po 1945[edytuj | edytuj kod]
Po działaniach wojennych w 1945 roku kamienica nie została znacząco zniszczona. W latach 1975-1976 została gruntownie odrestaurowana[2]; zlikwidowano wówczas osobne wejścia do lokali na parterze i zastąpiono je oknami[5]. Kolejny remont miał miejsce pod koniec 2009 roku[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024.
- ↑ a b c d Harasimowicz 1998 ↓, s. 73.
- ↑ Broniewski 1967 ↓, s. 395.
- ↑ Eysymontt 20011 ↓, s. 404.
- ↑ Widok kamienicy jeszcze na początku lat 70. XX wieku
- ↑ Widok kamienic z 2009 roku
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Harasimowicz (red.), Włodzimierz Suleja (red.): Encyklopedia Wrocławia. Wyd. 3, poprawione i uzupełnione. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5. OCLC 76363702.
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t. II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998. ISBN 83-7023-679-0.
- Tadeusz Broniewski (red.), Mieczysław Zlat (red.): Sztuka Wrocławia. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967.
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.