Kazimierz Ruchalski
starszy sierżant | |
Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1898 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 stycznia 1973 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1916–1939 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
d-ca plutonu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Kazimierz Ruchalski (ur. 28 stycznia 1898 w Sielcu, zm. 21 stycznia 1973 w Krotoszynie) – żołnierz armii niemieckiej, armii wielkopolskiej i starszy sierżant Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej, powstania wielkopolskiego, wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 28 stycznia 1898 w rodzinie Michała i Pelagii z d. Nowak[1]. Absolwent szkoły powszechnej w Ludwikowie. W 1916 wcielony do armii niemieckiej. Brał aktywny udział w powstaniu wielkopolskim, walczył m.in. pod Zbąszyniem, Wolsztynem i Międzychodem. Następnie jako żołnierz 2 pułku strzelców Wielkopolskich w odrodzonym Wojsku Polskim walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej.
Szczególnie odznaczył się w 16 sierpnia 1920, gdzie „jako dowódca plutonu pod Łaskarzewem wziął do niewoli uciekającą baterię bolszewicką, z kompletnym wyposażeniem”[1]. Za ten czyn został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Po zakończeniu działań wojennych żołnierz zawodowy w 3 kompanii swojego pułku stacjonującego w Krotoszynie. W kampanii wrześniowej także w szeregach 56 pułku strzelców Wielkopolskich. Podczas okupacji brał udział w działalności konspiracyjnej, za co został aresztowany i osadzony w Forcie VII w Poznaniu, a później w obozie Mauthausen-Gusen. Po uwolnieniu w 1945 wrócił do Krotoszyna i pracował tam jako urzędnik. Tam też zmarł 21 stycznia 1973.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4634[1][2]
- Order Odrodzenia Polski[3]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie[3]
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy[3]
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Od 1923 żonaty z Pelagią Bąkowską. Mieli troje dzieci[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 126.
- ↑ Siuda 1928 ↓, s. 47.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 127.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Stanisław Siuda: Zarys historji wojennej 56-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.