Przejdź do zawartości

Kościół św. Józefa Robotnika w Michałowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Józefa Robotnika w Michałowie
1182/66 z dnia 8 marca 1966[1]
Kościół parafialny
Ilustracja
Kościół filialny w Michałowie
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Michałów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Michałowie

Wezwanie

św. Józefa Robotnika

Wspomnienie liturgiczne

19 marca

Położenie na mapie gminy Olszanka
Mapa konturowa gminy Olszanka, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa Robotnika w Michałowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa Robotnika w Michałowie”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa Robotnika w Michałowie”
Położenie na mapie powiatu brzeskiego
Mapa konturowa powiatu brzeskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa Robotnika w Michałowie”
Ziemia50°44′34,94″N 17°30′47,48″E/50,743039 17,513189
Strona internetowa

Kościół św. Józefa Robotnikarzymskokatolicki kościół filialny w miejscowości Michałów (powiat brzeski, województwo opolskie). Świątynia należy do parafii św. Jadwigi Śląskiej w Michałowie w dekanacie Brzeg południe, archidiecezji wrocławskiej. Dnia 8 marca 1966 roku, pod numerem 1182/66 kościół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa opolskiego.[2]

Historia kościoła[edytuj | edytuj kod]

Kościół w Michałowie został wzniesiony w 2. poł. XIII wieku. W 1273 roku przekazany wraz z ziemiami, dziesięcinami i prawem patronatu klasztorowi cystersów w Kamieńcu. W 1533 roku, dzięki Hansowi z Pogorzeli, przekazany został protestantom. Do początku XVIII wieku świątynia służyła na przemian katolikom bądź ewangelikom. W 1717 roku został wyremontowany, a po śmierci Antona Heinza, ostatniego z rodu Gruttschreiberów, ponownie przekazano go cystersom. W latach 1823-1828 przebudowany w stylu neogotyckim, według projektu architekta Otto Wartenberga.[3]

Architektura i wnętrze kościoła[edytuj | edytuj kod]

Świątynia jest murowana z otynkowanymi elewacjami. Dwuprzęsłowa nawa wzniesiona została na planie prostokąta. Obok znajduje się zamknięte ścianą prostą prezbiterium z czworoboczną kruchtą i dwuprzęsłową zakrystią. Nad kościołem góruje czworoboczna, dwukondygnacyjna wieża,zwieńczona ażurowym hełmem z galeryjką i iglicą, która w narożach posiada pokaźnej wielkości lizeny. Cała świątynia wraz z prezbiterium pokryte są dachem dwuspadowym. Zakrystię oraz kruchtę nakryto natomiast daszkami pulpitowymi. W elewacjach bocznych oraz wieży widnieją otwory okienne umieszczone w wysokich, uskokowo rozglifionych ostrołukowych niszach. W drugiej kondygnacji, wieża jest ośmioboczna z naprzemiennym rytmem tarcz zegarowych i otworów okiennych zamkniętych ostrym łukiem. Na osi elewacji prezbiterium zachował się gotycki otwór okienny z kamiennym laskowaniem. Prezbiterium nakryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Na jego ścianach bocznych znajdują się loże otwarte do prezbiterium półkolistymi arkadami. Nawę pokrywa drewniany, fasetowy sufit. Wzdłuż jej ścian bocznych znajdują się drewniane, dwukondygnacyjne empory, pomiędzy którymi umieszczono chór muzyczny. Do ciekawego architektonicznie i historycznie wyposażenia kościoła należą:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]