Kościół św. Marka w Mielcu (pomocniczy)
![]() | |||||||
kościół pomocniczy | |||||||
![]() Barokowy kościółek pomocniczy pw. św. Marka w parafii pw. św. Mateusza | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||
Miejscowość | |||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
Parafia | |||||||
Wezwanie | |||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie Mielca ![]() | |||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |||||||
Położenie na mapie powiatu mieleckiego ![]() | |||||||
![]() |
Kościół św. Marka w Mielcu (pomocniczy) - świątynia znajduje się przy ulicy Rzecznej, w pobliżu rzeki Wisłoki, na terenie parafii św. Mateusza.
Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]
Zbudowany został prawdopodobnie w latach 1792 - 1795, początkowo jako kaplica cmentarna p. w. św. Michała, później p. w. św. Marka. (Na podstawie dekretu cesarza Józefa II z 1784 roku zamknięto cmentarz przy kościele św. Mateusza i urządzono nowy nad rzeką Wisłoką).
Wybudowany na planie prostokąta zamkniętego półkoliście (od strony prezbiterium), orientowany, murowany, w stylu późnobarokowym. W 1942 roku, w ramach gruntownej restauracji zniszczonego kościoła, od wschodu dobudowano zakrystię. Organizatorami restauracji byli: ks. Adolf Lachman, ks. Józef Szafer, inż. Piotr Przemysław Więckowski, inż. arch. Jan Chutkowski i cechmistrz Stanisław Weryński.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024, s. 71 [dostęp 2010-05-25] .