Kościół Matki Boskiej Królowej Polski w Modryniu
Wygląd
![]() | |||||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Diecezja | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Mircze ![]() | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego ![]() | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego ![]() | |||||||||||||||||
![]() |
Kościół Matki Boskiej Królowej Polski w Modryniu – rzymskokatolicki kościół w Modryniu, dawna cerkiew unicka, a następnie prawosławna pod wezwaniem Opieki Matki Bożej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Fundatorką wzniesionej w 1740 świątyni była Rozalia z d. Wilga. Cerkiew należała do parafii unickiej do 1870, gdy przejęła ją parafia prawosławna[1]. W 1920 została zamknięta na mocy decyzji polskiej administracji, razem z cerkwiami w Łaskowie, Kryłowie, Małkowie i Prehoryłem[2].
Współcześnie (2011) użytkuje ją Kościół katolicki[1]. Jest to świątynia murowana, z jedną cebulastą kopułką, jedną kwadratową nawą i zamkniętym trójbocznie prezbiterium[1].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/Modry%C5%84_-_ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Matki_Boskiej_Kr%C3%B3lowej_Polski_%2802%29_-_DSC02642_v1.jpg/200px-Modry%C5%84_-_ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Matki_Boskiej_Kr%C3%B3lowej_Polski_%2802%29_-_DSC02642_v1.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zabytki powiatu hrubieszowskiego. Hrubieszów: Muzeum im. ks. Stanisława Staszica w Hrubieszowie, 2011, s. 114. ISBN 978-83-931607-0-9.
- ↑ M. Duszyk, S. Król, Cerkwie w Małkowie i ich zburzenie w 1938 roku [w:] red. G. Kuprianowicz, Akcja burzenia cerkwi prawosławnych na Chełmszczyźnie i południowym Podlasiu w 1938 - uwarunkowania, przebieg, konsekwencje, Chełm 2009, s.317-330