Kościół Saint Severin w Paryżu
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
Ten artykuł od 2017-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
![]() | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
Wezwanie |
św. Seweryna | ||||||
| |||||||
Położenie na mapie Paryża ![]() | |||||||
Położenie na mapie Francji ![]() | |||||||
Położenie na mapie Île-de-France ![]() | |||||||
![]() | |||||||
Strona internetowa |
Kościół Saint Severin (św. Seweryna) w Paryżu – zabytkowy późnogotycki kościół katolicki w Dzielnicy Łacińskiej, na lewym brzegu Sekwany.
Historia[edytuj | edytuj kod]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/05/Vo%C3%BBte_de_l%27%C3%A9glise_Saint-S%C3%A9verin_%C3%A0_Paris.jpg/250px-Vo%C3%BBte_de_l%27%C3%A9glise_Saint-S%C3%A9verin_%C3%A0_Paris.jpg)
Patron kościoła, św. Seweryn, był pustelnikiem żyjącym w pobliżu znajdującej się w VI wieku na miejscu dzisiejszego kościoła kaplicy. Gdy zmarł, został w niej pochowany, jednak imponującą bazylikę zniszczyli wikingowie. Została odbudowana w XI wieku, w poważnie zmienionej formie, co czyni z kościoła św. Seweryna najstarszy tego typu obiekt na lewym brzegu Sekwany. Jego obecna forma została jednak w dużej mierze ukształtowana przez przebudowę w XV wieku, w stylu gotyku płomienistego. Po tym okresie w bryle budynku nie zachodziły większe zmiany; jedynie w XVII wieku Mansart dobudował do niego jedną kaplicę, a kuzynka Ludwika XIV sfinansowała redekorację chóru oraz zakup imponujących organów. W XIX wieku był to jeden z ulubionych kościołów polskiej emigracji w Paryżu. W 1956 roku teren kościoła i klasztoru był areną protestów przeciw wojnie w Algierii.
W kościele znajduje się dzwon z 1412 roku.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Zespół architektoniczny kościoła i klasztoru zajmuje obszar wyznaczony ulicami Prêtres-Saint-Séverin, la Parcheminerie, Saint-Jacques i Saint-Séverin. Obiekt posiada typowe cechy późnego gotyku – bogate zdobnictwo zewnętrzne, w tym najbardziej znane gargulce, lekkość konstrukcji, przypory, sterczyny i wimpergi. Wnętrze również jest typowo gotyckie. Na uwagę zasługuje zespół witraży, w tym rzadkie w Europie zachodniej wyobrażenie Drzewa Jessego. Nawy kościoła oparte są na filarach, z których niektóre mają formę palmowych pni. Sklepienie jest krzyżowo-żebrowe.
Rola w polskiej historii[edytuj | edytuj kod]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ec/Eglise_Saint-S%C3%A9verin_%40_Quartier_Latin_%40_Paris_%2831667101806%29.jpg/220px-Eglise_Saint-S%C3%A9verin_%40_Quartier_Latin_%40_Paris_%2831667101806%29.jpg)
Kościół świętego Seweryna stał się w XIX wieku ulubionym miejscem nabożeństw Polaków z Wielkiej Emigracji. Spotykali się tu min. Adam Mickiewicz, Seweryn Goszczyński, Juliusz Słowacki, Józef Bem, Zygmunt Krasiński, Maurycy Mochnacki czy Fryderyk Chopin[1].
W jednej z bocznych kaplic,w lewej nawie wisi obraz autorstwa Walentego Wańkowicza, z apelem: O PANI! KU RATUNKOWI NASZEMU POSPIESZ SIĘ, będący kopią obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej, przywieziony z Wilna i zawieszony tutaj 8 XII 1841 r. przez Andrzeja Towiańskiego, przywódcę Koła Sprawy Bożej. Przed tym obrazem zbierali się w modlitwie polscy tułacze Wielkiej Emigracji[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leonard Drożdżewicz: , O PANI! KU RATUNKOWI NASZEMU POŚPIESZ SIĘ, „Znad Wilii”, 4 (64), 2015, s. 33 .
- ↑ Leonard Drożdżewicz: , O PANI! KU RATUNKOWI NASZEMU POŚPIESZ SIĘ, „Znad Wilii”, 4 (64), 2015, s. 33 .