Kolej dziecięca w Jekaterynburgu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa
Kolej dziecięca w Jekaterynburgu
Mapa przebiegu linii kolejowej
Dane podstawowe
Zarządca

Koleje Rosyjskie

Długość

2,41 km

Rozstaw szyn

750 mm

Sieć trakcyjna

brak

Zdjęcie LK
Główna stacja kolei, widok z powietrza

Kolej dziecięca w Jekaterynburgu (ros. Свердловская детская железная дорога, trb. Swierdłowskaja dietskaja żeleznaja doroga[a]; właśc. Свердловская детская железная дорога имени Николая Алексеевича Островского, Swierdłowskaja dietskaja żeleznaja doroga imieni Nikołaja Aleksiejewicza Ostrowskogo) – linia kolei dziecięcej działająca od 1960 roku w rosyjskim Jekaterynburgu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze plany budowy kolei dziecięcej w Jekaterynburgu (ówcześnie Swierdłowsk) pojawiły się w latach 30. XX wieku. Pod koniec lat 50. projekt zyskał aprobatę władz. Latem roku 1958 gotowy był już projekt przebiegu linii, jesienią rozpoczęła się jej budowa. Linię uroczyście otwarto 9 lipca 1960 roku. Kolej obsługiwała dostarczona z Kaługi lokomotywa spalinowa TU2, do której przyłączano wagony osobowe produkcji Pafawagu[1][2].

Linię wybudowano jako odcinek z pętlą na jednym z końców, z dwiema stacjami i dwoma przystankami. Na głównej stacji kolei zbudowano niewielką zajezdnię dla lokomotyw. Na wszystkich przystankach wybudowano wysokie perony. Na trasie umiejscowiono jeden wiadukt (przebiegający nad chodnikiem) oraz (w innym miejscu) – kładkę dla pieszych ponad torami[1].

Przebudowy[edytuj | edytuj kod]

Na początku XXI wieku zadecydowano o przebudowie jednej z ulic przebiegającej wzdłuż granicy parku, co spowodowało konieczność przeniesienia głównej stacji kolei w głąb tego terenu. Zakładano budowę 4,5 kilometra nowych torów, siedmiu przystanków, kilku mostów, obszernej, trzypiętrowej zajezdni i nowoczesnego dworca[1]. W 2010 roku wyremontowano infrastrukturę kolei oraz położono nowy tor na żelbetowych podkładach. Zamieniono wtedy również ze sobą nazwami stacje Пионерская (Pionierskaja) i Юбилейная (Jubilejnaja). W 2016 roku otwarto nowy, czterokondygnacyjny budynek dworca z pomieszczeniami o charakterze szkoleniowym oraz kulturalnym; rok później kolej wzbogaciła się o dwupiętrową zajezdnię[2].

Tabor[edytuj | edytuj kod]

Parowóz w Jekaterynburgu

Wkrótce po otwarciu do taboru obsługującego linię dołączyła jeszcze jedna lokomotywa TU2, a w roku 2000 – trzecia lokomotywa z tej serii. W 2008 roku kolej otrzymała nowszą lokomotywę, TU7A, uruchomioną po raz pierwszy w roku 2010[2]; w lipcu roku 2012 natomiast dostarczono tam lokomotywę TU10[1]. Od 2014 roku w weekendy i święta na linię wyjeżdża parowóz[2].

Oprócz ośmiu wagonów Pafawagu funkcjonujących tu od 1960 roku, wraz z dostawą lokomotywy TU7 (rok 2008) dostarczono też trzy wagony osobowe wyprodukowane w Kambarskich zakładach mechanicznych[1]. W roku 2013 dostarczono kolejne trzy wagony, a następne w latach 2017–2018[2].

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Do 2014 roku[2] na kolei w pięciu zmianach szkolili się uczniowie z pięciu różnych części miasta. Poza sezonem letnim szkolenie teoretyczne odbywało się w pięciu różnych salach dydaktycznych w mieście[1]. Później rozbudowa kolei umożliwiła organizację kolejnych zmian[2].

Przy kolei funkcjonuje także ośrodek edukacyjny „Кванториум” („Kwantorium”), mający na celu rozwój umiejętności poznawczych i inżynieryjnych uczniów[3].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2020 pociągi kursowały w piątki, soboty i niedziele, kilkukrotnie w godzinach 11:00–18:30[4]. Oprócz zwykłych przejazdów koleją, oferowano również inne usługi, np. wynajem całego wagonu[5], przejazdy drezyną ręczną[6] czy organizację imprez[7].

Dla turystów otwarte jest także muzeum kolei wąskotorowych, z ponad 60 eksponatami. Można zobaczyć tam między innymi lokomotywy parowe i spalinowe, sprzęt do prac torowych czy wagony – towarowe i osobowe[8].

Widok lotniczy Jekaterynburga z koleją dziecięcą na pierwszym planie. W prawo (z perspektywy patrzącego) linia kolejowa biegnie w głąb parku, w lewo – do stacji Центральная (Centralnaja). Budynek z czerwonym dachem przy lewej krawędzi zdjęcia to muzeum. Widoczna jest też ekspozycja taboru – lokomotywy i wagony na torach na placu z czerwoną nawierzchnią, w centralnej części zdjęcia. Różowy budynek z prawej strony fotografii (ze stojącymi przed nim wagonami) to zajezdnia.
Widok lotniczy Jekaterynburga z koleją dziecięcą na pierwszym planie.
W prawo (z perspektywy patrzącego) linia kolejowa biegnie w głąb parku, w lewo – do stacji Центральная (Centralnaja).
Budynek z czerwonym dachem przy lewej krawędzi zdjęcia to muzeum. Widoczna jest też ekspozycja taboru – lokomotywy i wagony na torach na placu z czerwoną nawierzchnią, w centralnej części zdjęcia.
Różowy budynek z prawej strony fotografii (ze stojącymi przed nim wagonami) to zajezdnia.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Także Малая Свердловская железная дорога (Małaja Swierdłowskaja żeleznaja doroga). Obie nazwy pochodzą od dawnej nazwy Jekaterynburga – Свердловск (Swierdłowsk).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Дмитрий Сутягин, Екатеринбург (Свердловск). Детская железная дорога [online] [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).
  2. a b c d e f g История [online], Свердловская детская железная дорога [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).
  3. Кванториум [online], Свердловская детская железная дорога [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).
  4. Расписание [online], Свердловская детская железная дорога [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).
  5. поездка на поезде [online], Свердловская детская железная дорога [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).
  6. экскурсии [online], Свердловская детская железная дорога [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).
  7. праздничные мероприятия [online], Свердловская детская железная дорога [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).
  8. Музей [online], Свердловская детская железная дорога [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]