Koncynowo (sielsowiet Słobódka)
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
55°38′38″N 27°08′19″E/55,643889 27,138611 |
Koncynowo – dawna kolonia[1][2]. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Słobódka.
Inna nazwa kolonii Końce Nowe[1][3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W latach 1921–1939 kolonia leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[4][3] (od 1926 w województwie wileńskim[5]), w powiecie brasławskim, w gminie Brasław[6].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku ówczesny zaścianek zamieszkiwało 37 osób, 16 było wyznania rzymskokatolickiego a 21 prawosławnego. Jednocześnie 9 mieszkańców zadeklarowało polska przynależność narodową a 28 białoruska. Było tu 7 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 7 domach zamieszkiwało 40 osób[7].
Kolonię należała do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Brasławiu. W 1933 podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Brasławiu[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 4 .
- ↑ Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 43, Warszawa 1932
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 3 .
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 4 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 748 .