Konieczko (nazwisko)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tablica Pamiątkowa Wincentego Konieczko
Zdjęcie przedstawiające Wincentego Konieczko – dyrektora szpitala w Sanoku

Konieczkopolskie nazwisko pochodzenia staropolskiego. pochodzące z od słów koniec, tj. granica[1]. Po raz pierwszy pojawiło się w Polsce w 1453 roku, kiedy n. Konieczko założył wieś Koniecki-Rostroszewo. Od nazwiska pochodzą nazwy wsi: Konieczkowa, Konieczki[potrzebny przypis]. W 2002 nazwisko posiadało 1660 osób[2].

Osoby z tym nazwiskiem[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksandra Cieślikowa, Kazimierz Rymut, Janina Szymowa, Maria Malec: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 1, Odapelatywne nazwy osobowe. Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN, 2000, s. 117. (pol.).
  2. Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk używanych w Polsce na początku XXI wieku (wydanie II poprawione)(CD-ROM). Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 2005.
  3. Adam Konieczko. Leksykon fundacji „Blisko Polski”. [dostęp 2023-06-21]. (pol.).
  4. prof. dr hab. Łukasz Konieczko. Urząd Miasta w Zatorze. [dostęp 2023-06-21]. (pol.).
  5. Zbiegniew Konieczko. 90minut.pl. [dostęp 2023-06-21]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zygmunt Jaślar: Haczów. Niezwykła osada szwedzko-niemiecka (1936)
  • Studia i materiały do dziejów powiatu grajewskiego: praca zbiorowa (tom 1, str. 176)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]