Konstantin Bielak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstantin Bielak
Константи́н Ники́тович Беля́к
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1916
obwód zabajkalski

Data i miejsce śmierci

4 grudnia 1997
Moskwa

Zawód, zajęcie

działacz partyjny i państwowy

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru”

Konstantin Nikitowicz Bielak (ros. Константи́н Ники́тович Беля́к, ur. 8 stycznia?/21 stycznia 1916 w obwodzie zabajkalskim, zm. 4 grudnia 1997 w Moskwie) – radziecki działacz partyjny i państwowy, Bohater Pracy Socjalistycznej (1981).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo był uczniem ślusarza, ślusarzem i pomocnikiem maszynisty, w latach 1932–1934 kształcił się na rabfaku (fakultecie robotniczym) w Irkucku. W latach 1934–1940 studiował w Instytucie Politechnicznym w Tomsku, w latach 1940–1947 pracował w Zakładzie Lotniczym im. Czkałowa w Nowosybirsku kolejno jako majster, technolog, starszy technolog, kierownik pracowni, zastępca szefa i szef oddziału fabrycznego. Od 1942 członek WKP(b), między 1944 a 1945 organizator KC Komsomołu, później (1945–1947) zastępca sekretarza komitetu WKP(b) Zakładu Lotniczego w Nowosybirsku, 1947–1948 słuchacz Moskiewskiej Przemysłowej Akademii Lotniczej. W latach 1948–1950 dyrektor fabryki lotniczej w Kujbyszewie, 1950–1955 dyrektor fabryki lotniczej w Komsomolsku nad Amurem. W latach 1955–1957 dyrektor fabryki lotniczej w Woroneżu, od 29 maja 1957 do 25 grudnia 1962 przewodniczący Sownarchozu Woroneskiego Ekonomicznego Rejonu Administracyjnego. Od 25 grudnia 1962 do 2 października 1965 przewodniczący Sownarchozu Centralno-Czarnoziemskiego Rejonu Ekonomicznego, od października 1965 do lutego 1966 zastępca, a od lutego 1966 do października 1973 I zastępca ministra budowy traktorów i maszyn rolniczych. Od października 1973 do stycznia 1986 minister budowy maszyn do hodowli i produkcji karmy, od 5 marca 1976 zastępca członka, a od 26 października 1976 do 25 lutego 1986 członek KC KPZR, od stycznia 1986 na emeryturze. W latach 1962–1966 i 1974–1989 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR VI i od IX do XI kadencji. Pochowany na Cmentarzu Kuncewskim w Moskwie.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]