Kruczyniec rubinowy
Wygląd
Pyroderus scutatus[1] | |||
(Shaw, 1792) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
Pyroderus[2] | ||
Gatunek |
kruczyniec rubinowy | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
Kruczyniec rubinowy[5] (Pyroderus scutatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Pyroderus[5][6].
- Morfologia
- Długość ciała: samce 43–46 cm, samice 36–39 cm[3]. Upierzenie czarne z dużą częścią czerwonych piór, sprawiających wrażenie „pomarszczonych” na gardle. Na spodzie różna ilość barwy kasztanowatej, zależnie od podgatunku.
- Zasięg, środowisko
- Różne podgatunki w północnych Andach, wschodniej Wenezueli, Gujanie i od południowo-wschodniej Brazylii do północno-wschodniej Argentyny. Rzadki w nizinnych i wyżynnych lasach i w zadrzewieniach.
- Zachowanie
- Zwykle spotykany samotnie, odwiedza drzewa owocowe. Samce gromadzą się na niewielkich tokowiskach, wydają głębokie, huczące dźwięki, żeby przywabić samicę.
- P. s. occidentalis Chapman, 1914 – zachodnia Kolumbia i północno-zachodni Ekwador
- P. s. granadensis (Lafresnaye, 1846) – środkowa i północno-wschodnia Kolumbia do północnej i zachodniej Wenezueli
- P. s. orenocensis (Lafresnaye, 1846) – wschodnia Wenezuela i północna Gujana
- P. s. masoni Ridgway, 1886 – wschodnie Peru
- P. s. scutatus (Shaw, 1792) – wschodni Paragwaj, północno-wschodnia Argentyna i południowo-wschodnia Brazylia
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 1994 roku uznaje kruczyńca rubinowego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki i rozmieszczony plamowo. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy; w części zasięgu jego liczebność spada ze względu na niszczenie siedlisk i polowania dla mięsa[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pyroderus scutatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Pyroderus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2012-02-22] (ang.).
- ↑ a b c Snow, D. & Bonan, A.: Red-ruffed Fruitcrow (Pyroderus scutatus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)].
- ↑ a b BirdLife International, Pyroderus scutatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2019-3 [dostęp 2020-03-06] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Cotingini Bonaparte, 1849 (1822) (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Cotingas, manakins, tityras, becards. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-06]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).