Przejdź do zawartości

Kryteria bezpieczeństwa międzynarodowego państwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kryteria bezpieczeństwa międzynarodowego państwa – pojęcie ściśle powiązane z bezpieczeństwem międzynarodowym w istocie są to warunki jakie muszą zostać spełnione, by dany organizm państwowy mógł zachować swoje podstawowe atrybuty, a zatem suwerenność, integralność terytorialną, podstawy ustrojowe, dawniej religię[1].

Stosowane kryteria bezpieczeństwa międzynarodowego[edytuj | edytuj kod]

Spośród wielorakich kryteriów bezpieczeństwa międzynarodowego wyróżnić należy[edytuj | edytuj kod]

  • kryterium podmiotowe;
  • kryterium przestrzenne
  • kryterium przedmiotowe;
  • kryterium czasowe (bezpieczeństwo jako proces i bezpieczeństwo jako stan)
  • kryterium sposobu zorganizowania.

Kryterium podmiotowe[edytuj | edytuj kod]

  • narodowe (państwowe),
  • międzynarodowe (regionalne, globalne)[2].

W tym podziale podmiotem bezpieczeństwa narodowego jest państwo, a podmiotem bezpieczeństwa międzynarodowego zbiorowość państw(wspólnota międzynarodowa)

Kryterium przestrzenne[edytuj | edytuj kod]

  • lokalne(jako bezpieczeństwo bilateralne, trilateralne bądź określonego wycinka geograficznego regionu)
  • regionalna
  • subregionalne
  • ponadregionalne
  • globalne

Kryterium sposobu zorganizowania[edytuj | edytuj kod]

Rozróżnia ono systemy bezpieczeństwa za względu na sposób zorganizowania.

  • równowagi sił (układ sił, który wyklucza możliwość dominacji, czy choćby wyraźnej przewagi państwa lub grupy państw)
  • bezpieczeństwa zbiorowego który zakłada pokojowe rozwiązywanie sporów, ograniczenie stosowania siły, ograniczenie stosowania siły lub niestosowanie siły zbrojnej, połączenie swych sił przeciwko państwu, które zamierzałoby naruszyć przyjęte zasady
  • rządu ponadpaństwaowego (światowego)

Ponadto, ze względu na sposób zorganizowania wyróżnia się :

  • system blokowy (system sojuszy)
  • system unilateralny (hegemonizm mocarstwowy, niezaangażowanie, neutralność, izolacjonizm)
  • system kooperacyjny (wzajemne gwarancje, dialog i współpraca, wielowymiarowość współpracy, inkluzywność, przekładanie rozwiązań wielostronnych nad dwustronnymi, korzystanie przy budowie systemie bezpieczeństwa, zarówno ze środków militarnych jak i pozamilitarnych)

Kryterium przedmiotowe[edytuj | edytuj kod]

Do najbardziej znanych zaliczamy:

Narodowy system informacji ma za zadanie uniemożliwienie uzyskania dostępu do chronionych informacji przez podmioty, które mogłyby je wykorzystać w sposób zagrażający podstawowym interesom państwa. Tworzy się specjalna systemy bezpieczeństwa informacji[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Beata Górka-Winter: Kryteria Bezpieczeństwa Międzynarodowego Państwa. Warszawa: Polski Instytut Spraw Zagranicznych, 2003, s. 59, seria: Polski Instytut Spraw Zagranicznych. ISBN 83-918046-0-7.
  2. S. Koziej, Bezpieczeństwo: istota, podstawowe kategorie i historyczna ewolucja. [w:] Polityczno-Strategiczne Aspekty Bezpieczeństwa, II – 2011/18, str. 20.
  3. Monika Izydorczyk: Kryteria bezpieczeństwa międzynarodowego w aspekcie postzimnowojennego paradygmatu bezpieczeństwa. Warszawa: Polski Instytut Spraw Zagranicznych, 2003, s. 81-82, seria: Polski Instytut Spraw Zagranicznych. ISBN 83-918046-0-7.