Krzysztof Gołoś
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1954 |
Profesor nauk technicznych | |
Specjalność: metody eksperymentalne w budowie maszyn, wytrzymałość konstrukcji, wytrzymałość materiałów | |
Alma Mater |
Politechnika Warszawska (1978) |
Doktorat |
1983 – nauki techniczne |
Habilitacja |
1990 – mechanika |
Profesura |
2000 |
Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki | |
Uczelnia wyższa |
Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej |
Stanowisko | |
Okres zatrudn. |
od 1980 |
Odznaczenia | |
Krzysztof Gołoś (ur. 1954 w Warszawie) – polski inżynier mechanik, profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej, profesor doktor habilitowany nauk technicznych[1]. Wieloletni kierownik naukowy Pracowni Wytrzymałości Zmęczeniowej i Mechaniki Pękania na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1973, matura z wyróżnieniem)[2][3]. Studia w zakresie mechaniki ukończył w 1978 roku na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych PW[2]. W 1980 roku rozpoczął na nim pracę i w 1983 roku uzyskał tam stopień doktora[2]. W latach 1986–1988 stypendysta Izaak Walton Killam Trust na University of Alberta w Edmonton (Kanada). W 1990 roku uzyskał na Politechnice Warszawskiej stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie pracy Trwałość zmęczeniowa stali w ujęciu energetycznym[1]. W 2000 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych[1]. W 1994 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym Politechniki Warszawskiej, a w 2003 roku uzyskał stanowisko profesora zwyczajnego PW[2].
Był inicjatorem przyznania Polsce organizacji 14th European Conference on Fracture (ECF 14), która odbyła się w 2002 roku w Krakowie, i został jej współprzewodniczącym. Przez wiele lat związany z Instytutem Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie. W latach 2007–2017 pełnił w tym instytucie funkcję Przewodniczącego Rady Naukowej. W 2015 roku decyzją Ministra Gospodarki otrzymał stopień dyrektora górniczego II stopnia.
Specjalizuje się w wytrzymałości zmęczeniowej i mechanice pękania metali i konstrukcji inżynierskich. W szczególności zajmuje się analizą trwałości zmęczeniowej metali i konstrukcji inżynierskich w jednoosiowym i wieloosiowym cyklicznym stanie obciążenia, analizą kumulacji uszkodzeń zmęczeniowych, modelowaniem prędkości pękania zmęczeniowego w ujęciu energetycznym. Prowadził wykłady z zakresu zmęczenia metali w Kanadzie, Niemczech i Austrii.
Na dorobek naukowy prof. Krzysztofa Gołosia składa się około 170 artykułów i prac konferencyjnych, 5 monografii. Jest autorem 4 skryptów dla studentów. Wypromował 8 doktorów[4]. Otrzymał 2 nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz 9 nagród Rektora Politechniki Warszawskiej[2]. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010)[5], Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2007) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1997)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Prof. dr hab. inż. Krzysztof Gołoś, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-11-19] .
- ↑ a b c d e f g Prof. dr hab. inż. Krzysztof Gołoś. Profil na stronach Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej. pw.edu.pl. [dostęp 2023-11-19].
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1973. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2023-11-19].
- ↑ Prof. dr hab. inż. Krzysztof Gołoś. Promotorstwa. pw.edu.pl. [dostęp 2023-11-20].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 grudnia 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 30, poz. 333).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr hab. inż. Krzysztof Gołoś. Profil na stronach Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej. pw.edu.pl. [dostęp 2023-11-19].
- Absolwenci VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie
- Absolwenci Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Ludzie związani z górnictwem w Polsce
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Polscy inżynierowie mechanicy
- Urodzeni w 1954
- Wykładowcy Politechniki Warszawskiej