Przejdź do zawartości

Kuliki (rejon miadzielski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kuliki
Кулікі
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

miadzielski

Sielsowiet

Miadzioł

Populacja (2009)
• liczba ludności


45[1]

Kod pocztowy

222380

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Kuliki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Kuliki”
Ziemia54°54′25″N 26°57′37″E/54,906944 26,960278

Kuliki (biał. Кулікі; ros. Кулики) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Miadzioł.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś w granicach Imperium Rosyjskiego[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Miadzioł.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 195 osób, 193 było wyznania rzymskokatolickiego a 2 prawosławnego. Jednocześnie 34 mieszkańców zadeklarowało polską a 161 białoruską przynależność narodową. Było tu 36 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 37 domach zamieszkiwało 198 osób[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w m. Miadzioł i prawosławnej w m. Niekasieck. Podlegała pod Sąd Grodzki w Miadziole i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Miadziole[5].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Miejscowość leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Kuliki, wieś, powiat wilejski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 863.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 29.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 41.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 839.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]