Przejdź do zawartości

Lęk separacyjny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lęk separacyjny:

  • W psychoanalizie: hipotetyczny lęk dziecka przed możliwą utratą obiektu w osobie matki, inaczej oderwanie matki od pępowiny.
  • Ogólnie: lęk przed możliwością utraty każdej innej osoby, od której ktoś pozostaje w zależności.

Lękowe zaburzenia separacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Nerwica lękowa wieku dziecięcego, której dominującą cechą jest nadmierny i nieadekwatny lęk przed rozdzieleniem z pierwotnym obiektem przywiązania (zazwyczaj jednym lub obojgiem rodziców) i (lub) otoczeniem domowym; najczęstsze objawy to nierealistyczna obawa nieszczęść, które mogą spotkać obiekt przywiązania, kiedy jest on nieobecny, natrętny strach przed zgubieniem się, porwaniem lub nawet śmiercią, kiedy pozostaje się rozdzielonym, wycofanie społeczne.[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. A. S. Reber, E. S. Reber: Słownik psychologii, Warszawa 2008, hasła: lęk separacyjny, lękowe zaburzenia separacyjne.