Lathrobium spadiceum

Lathrobium spadiceum
Erichson, 1840
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Lathrobiina
Rodzaj	Lathrobium
Podrodzaj	Lathrobium (Lathrobium)
Gatunek	Lathrobium (Lathrobium) spadiceum
Synonimy
Lathrobium (Lathrobium) tarnieri Rouget, 1854 Lathrobium (Lathrobium) balcanicum Bernhauer, 1899

Lathrobium spadiceum – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1840 roku przez Ernsta Gustava Erichsona.

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 8 do 9,2 mm, ubarwionym brunatnożółto. Głowę, przedplecze i pokrywy ma silnie punktowane i prawie matowe. Głowa jest duża, wyraźnie szersza od przedplecza, za oczami rozszerzona, o skroniach znacznie dłuższych od średnicy oka. Środkowe człony czułków są co najmniej dwukrotnie dłuższe niż szerokie. Szyja ma szerokość co najmniej 2/5 największej szerokości głowy. Przedplecze wyraźnie zwęża się ku tyłowi. Pokrywy są jednobarwne i ubarwione tak jak przedplecze. Tylna para skrzydeł jest co najwyżej szczątkowa. Odwłok samca ma czwarty sternit z podłużnym wgnieceniem, piąty sternit z podłużnym wgnieceniem i bardzo płytkim, łukowatym wycięciem na tylnym brzegu, a szósty sternit z tylnym brzegiem wyciętym trójkątnie.

Owad znany z wschodniej Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, południowej Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Bośni i Hercegowiny oraz Rumunii. Zamieszkuje pobrzeża rzek i strumieni w górach i pogórzach. Bytuje w norach wydr europejskich i karczowników ziemnowodnych, pod kamieniami i napływkami.