Lech Szutowski
Lech Szutowski (ur. 1 stycznia 1940, zm. 15 grudnia 2009) – polski pilot, instruktor samolotowy i szybowcowy I klasy (Złota Odznaka Szybowcowa z trzema diamentami), publicysta lotniczy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Posiadał nalot ponad 7000 godzin oraz 50 lat praktyki lotniczej w lotnictwie wojskowym i Aeroklubach w Poznaniu, Zielonej Górze i Bydgoszczy. Latał na szybowcach oraz samolotach tłokowych i odrzutowych, w tym o zmiennej geometrii skrzydeł[1]. W latach 1984–1990 pełnił funkcję szefa Oddziału Szkolenia Lotniczego, a w latach 1988–1990 zastępcy szefa Zarządu Szkolenia Lotniczego Wojsk Lotniczych. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1980) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990). Egzaminator lotów praktycznych Lotniczej Komisji Egzaminacyjnej. Autor książek szkoleniowych tzw. „błękitnej serii” tj. „Budowa i pilotaż samolotów lekkich. Przewodnik pilota i instruktora”, „Podręcznik pilota samolotowego” (współautorstwo Jerzy Domicz), „Poradnik pilota samolotowego” oraz „Album Szkolenia Lotniczego”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mentor lotnictwa polskiego pilot Lech Szutowski zginął tragicznie.. polishnews.com, 2009-12-17. [dostęp 2016-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-15)].
- ↑ Lech Szutowski nie żyje. [dostęp 2016-06-29].