Lejowa Szczelina
49°14′35″N 19°50′29″E/49,243081 19,841367| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
7,5 m |
| Głębokość |
2,5 m |
| Deniwelacja |
3,5 m |
| Wysokość otworów |
1730 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
620 m |
| Ekspozycja otworów |
ku W |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-06.07 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′35″N 19°50′29″E/49,243081 19,841367
| |
Lejowa Szczelina – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Lejowej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w północnym zboczu Kominiarskiego Wierchu, w pobliżu jaskini Suchy Biwak i Jaskini Skośnej, na wysokości 1730 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 7,5 metrów, a jej deniwelacja 3,5 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi szczelinowy korytarz zaczynający się w otworze wejściowym będącym pionową szczeliną, a kończący zawaliskiem. Jego strop tworzą zaklinowane wanty[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini nie występują nacieki. Ściany są mokre, brak jest na nich roślinności. W dolnej części przez cały rok zalega śnieg i lód[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była prawdopodobnie znana od dawna. Jej pierwszy plan i opis sporządzili R. i R. M. Kardasiowie przy pomocy M. Różyczki w 1977 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 24 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-24].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-01-12].