Leon Rewieński
 dr Leon Rewieński | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
biolog, pedagog |
| Alma Mater | |
Leon Piotr Józef Rewieński (ur. 3 maja 1888, zm. 26 lutego 1958) – polski biolog i przyrodnik, pedagog, wychowawca wielu pokoleń młodzieży, miłośnik i popularyzator wiedzy przyrodniczej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Leon Rewieński ur. 3 maja 1888 roku, syn Henryka (1860–1903), inżyniera, i Teressy z domu Schmidt (1865–1896) z Dziakońskich.
Był absolwentem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Warszawskiego. Do wybuchu II wojny światowej mieszkał i pracował w Warszawie ucząc przyrody i biologii w Gimnazjum Męskim im. Jana Zamoyskiego w Warszawie[1]. W czasie II wojny światowej, jego mieszkanie przy ul. Kopernika 16 zostało zbombardowane, co stało się powodem dla którego, po zakończeniu wojny, przeniósł się do Lublina, w którym w 1949 r. objął stanowisko adiunkta w Katedrze Botaniki Ogólnej na Wydziale Matematyczo-Przyrodniczym UMCS. Nieco wcześniej, bo od 1946 r. profesor tej uczelni na stanowisku kierownika Katedry Cytologii Roślin[2]. Do czasu swojej śmierci, dr Leon Rewieński[3] pozostał pracownikiem naukowym tego uniwersytetu[4]. Pełnił także funkcję z-cy skarbnika, powstałego w 1945 r. Polskiego Towarzystwa Botanicznego[5].
Jest autorem wielu artykułów przyrodniczych, publikowanych m.in. w Miesięczniku Krajoznawczym[6]. Organizował dla młodzieży wiele warsztatów przyrodniczych, zakładał Koła i Osiedla Przyrodnicze[7], aktywnie uczestniczył w pracach Ligi Ochrony Przyrody i wystawach rolniczych. Popularyzował wiedzę przyrodniczą m.in. na antenie stacji warszawskiej, np. odczyt „Przyroda i Człowiek”[8]. Prowadził badania nad uprawą orzecha włoskiego w Polsce i współtworzył ogród zoologiczny w Warszawie.
W 1920 r. zawarł związek małżeński ze Stanisławą Kozłowską. Miał syna Jurka i córkę Teresę. Syn (pseudonim „Lubicz”) brał udział w powstaniu warszawskim[9]. Jego braćmi byli: Władysław, Marceli, Józef oraz Marian. Władysław został aresztowany 25 sierpnia 1937 r. przez NKWD i Prokuraturę ZSRR[10]. W dniu 12 stycznia 1938 r. skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 21 stycznia 1938 r.
Zmarł 26 lutego 1958 r. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zygmunt Zagórowski, Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich, zakładów naukowych i władz szkolnych., 1924.
- ↑ Gazeta Lubelska nr 182 z 4 lipca 1946 r. (2 str.) [online].
- ↑ Uwagi wstępne-Wydawnictwo UMCS-Lublin [online].
- ↑ Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. [online], up.lublin.pl [dostęp 2017-12-10] (pol.).
- ↑ Wiadomości Uniwersyteckie-Miesięcznik UMCS nr 2/221, luty, 2016 (str.12) [online].
- ↑ Leon Rewieński, Orli Lot, Miesięcznik Krajoznawczy, Organ Kół Krajoznawczych Młodzieży Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, 1929.
- ↑ Emanuel. Red. Łoziński, Osiedle Szkolne. Czasopismo wydawane przez Zespół Szkół posiadających własne osiedla. R. 1, 1935 z. 1, 1935.
- ↑ http://bc.wimbp.lodz.pl/Content/24126/IlustrowanaRepublika1928Nr047.pdf
- ↑ Powstańcze Biogramy – Jerzy Rewieński [online], 1944.pl [dostęp 2017-12-10] (pol.).
- ↑ Władysław Rewieński. IPN. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ Rewieński Leon [online], nekrologi-baza.pl [dostęp 2017-12-10] (pol.).