Przejdź do zawartości

Leon Schmidt (kapitan)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Schmidt
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1895
Karwina

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

KRU Cieszyn

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Leon Schmidt (ur. 20 maja 1895 w Karwinie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 maja 1895[1] w Karwinie, w ówczesnym Królestwie Czech[2], w rodzinie Jana i Joanny z Fajów[3]. W 1914 złożył maturę w Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie[4][5].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej[6][7]. Służył w 10 Pułku Piechoty[3], a następnie w 42 Pułku Piechoty[8][9][10]. Uczestniczył w akcji plebiscytowej na Śląsku Cieszyńskim, a następnie walczył na wojnie z bolszewikami[3].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 661. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11], a 1 grudnia 1924 mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 234. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W grudniu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do 18 Dywizji Piechoty w Łomży na stanowisko oficera sztabu[13][14]. W kwietniu 1929 został przeniesiony do 42 pp w Białymstoku[15], a w marcu 1930 przeniesiony do 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu[16][17][18]. W 1934 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz[19][20]. W 1938 był już przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[21][1]. Z końcem tego roku został przeniesiono do nowo utworzonej Komendy Rejonu Uzupełnień Cieszyn na stanowisko kierownika II referatu uzupełnień[22].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[23]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Leon Schmidt był żonaty z Ireną[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 296.
  2. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-01-01]..
  3. a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 474.
  4. a b Borák 2011 ↓, s. 118.
  5. Klistała 2014 ↓, s. 161.
  6. Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 102.
  7. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 484, tu błędnie podano, że służył w armii rosyjskiej.
  8. Spis oficerów 1921 ↓, s. 144, 861.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 248, 427.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 229, 370.
  11. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 82.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 740.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 364.
  14. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 135, 209.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 120.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 113.
  17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 53, 615.
  18. Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 50.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 258.
  20. Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 49.
  21. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 40.
  22. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 846.
  23. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  24. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 53.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]