Limnephilus decipiens
Limnephilus decipiens[1] | |||
(Kolenati, 1848) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Limnephilus decipiens | ||
Synonimy | |||
|
Limnephilus decipiens – gatunek owada z rzędu chruścików, z rodziny bagiennikowatych (Limnephilidae).
Gatunek eurosyberyjski, w Europie nie występuje w Hiszpanii, na Półwyspie Apenińskim i w Arktyce. Larwy poławiane w strefie rhitralu, potamalu, w jeziorach i wodach słonawych. Występuje w całej Polsce. Limnebiont, preferuje roślinność wynurzoną strefy szuwarowej i oczeretowej oraz dno bogate w gruboziarnisty detrytus.
Larwy spotykane w jeziorach Niziny Szczecińskiej oraz często w jeziorach Pojezierza Mazurskiego. Larwy łowiono w helofitach: Glyceria, Typha, Phragmites, czasami w szuwarach i na dnie niezarośniętym. Nieliczne larwy łowiono w starorzeczach (w tym jez. Nieciecz) Doliny Narwi. W Wigrach rzadki, w zatokach gęsto zarosłych. W Jeziorze Kierskim (Pojezierze Wielkopolskie) larwy spotykane bardzo często w oczeretach, sporadycznie w Batrachium sp. i Chara sp.
W Finlandii bardzo pospolity, w jeziorach, stawach, zbiornikach okresowych i w zalewach morskich. Larwy łowione w jeziorach Karelii, Estonii, Litwy i Łotwy, wydaje się, że unika zamulenia i wód dystroficznych. W jeziorach Niemiec larwy spotykane wśród skrzypów, czasami w siedliskach bagiennych oraz na bezleśnych brzegach. W Islandii larwy występują w strefie oczeretów i szuwarów w zbiornikach bagiennych. Imagines łowiono nad Balatonem i górskimi jeziorami Jugosławii. Spotykany w jeziorach Europy Zachodniej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Limnephilus decipiens, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e Limnephilus decipiens (Kolenati, 1848). [w:] GBIF Backbone Taxonomy [on-line]. GBIF Secretariat. [dostęp 2022-10-07]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czachorowski S., 1988. Chruściki (Trichoptera) jezior Polski – charakterystyka rozmieszczenia larw. Wyd. WSP w Olsztynie, 156 str.