Lingyun Zhiqin
| Data śmierci |
IX wiek |
|---|---|
| Szkoła | |
| Linia przekazu Dharmy zen |
|
| Nauczyciel | |
| Zakon |
Lingyun Zhiqin (chiń. 霊雲志勤; pinyin Língyún Zhìqín; kor. 령운지근 Lyŏngun Chigŭn; jap. Reiun Shigon; wiet. Linh Vân Chí Cần, zm. IX wiek) – chiński mistrz chan ze szkoły guiyang.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z miasta Changxi w prowincji Ben (obecnie jest to miasto Xiapu na wybrzeżu w prowincji Fujian). Był uczniem i ostatecznie spadkobiercą Dharmy mistrza chan Guishana Lingyou. Osiągnął oświecenie po zobaczeniu rozkwitłego drzewa brzoskwini. Po tym doświadczeniu skomponował wiersz:
|
|
- Mnich spytał: „Jak ktoś może uciec od narodzin, starości, choroby i śmierci?”
- Lingyun powiedział: „Zielona góra zasadniczo nie porusza się, ale przepływające chmury poruszają się do tyłu i naprzód.”
- Mnich spytał: „Jakie jest wielkie znaczenie naszej szkoły?”
- Lingyun powiedział: „Sprawy osła są niedokończone, ale sprawy konia pojawiają się.”
- Mnich powiedział: „Nie rozumiem.”
- Lingyun powiedział: „Spektakle wydarzają się każdej nocy, ale zasadniczy duch jest spotykany rzadko[3].”
Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
- 36/9. Baizhang Huaihai (720–814)
- 37/10. Guishan Lingyou (771–853) szkoła guiyang
- 38/11. Lingyun Zhiqin (bd)
- 38/11. Liu Tiemo (bd) mistrzyni chan
- 38/11. Jingzhao Mihu (bd)
- 38/11. Jiufeng Zihui (bd)
- 38/11. Shuanfeng (bd)
- 38/11. Xiangyan Zhixian (zm. 898)
- 38/11. Yangshan Huiji (814–890)
- 39/12/1. Sunji (bd) Korea; wprowadził szkołę guiyang do Silli
- 39/12. Nanta Guangyong (850–938)
- 40/13. Bajiao Huiqing (bd) koreański mistrz działający w Chinach
- 41/14. Xingyang Qingrang (bd)
- 40/13. Bajiao Huiqing (bd) koreański mistrz działający w Chinach
- 37/10. Guishan Lingyou (771–853) szkoła guiyang
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings, s. 164.
- ↑ Oto cała historyjka wraz z komentarzami:福州靈雲志勤禪師、因見桃花悟道。有頌云、三十年來尋劍客、幾囘 葉落又抽枝。自從一見桃花後、直至如今更不疑。後擧似潙山。山 曰、從縁入者、永不退失。汝善護持。玄沙聞云、諦當甚諦當、敢保 老兄猶未徹在。雲門云、說甚徹不徹、更參三十年。後來、大川濟和 尚上堂、僧出擧前頌問、大川答云、作賊人心虛.
- ↑ Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings, s. 165.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. Wisdom Publications. Boston, 2000. s. 518. ISBN 0-86171-163-7.