Lista zawodowych mistrzów świata wagi piórkowej w boksie

Waga piórkowa jest jedną z 8 klasycznych kategorii boksu zawodowego. Została wprowadzona w latach 60. XIX w. i do lat 80. XIX w. obejmowała wagę pomiędzy 116 a 128 funtów. W roku 1889 Amateur Boxing Association of England Ltd (ABA) określił jej limit na 126 funtów. Ulegał on jeszcze zmianom do 1909 roku. Obecnie wynosi 57,2 kg (126 funtów).

Pierwszym bezdyskusyjnie uznawanym mistrzem świata był od roku 1892 George Dixon. Praktycznie powszechną aprobatę mieli poprzedzający Dixona Irlandczyk Ike Weir, Nowozelandczyk Torpedo Billy Murphy oraz Australijczyk Young Griffo. Do roku 1967 praktycznie był jeden powszechnie uznawany mistrz świata. Po powstaniu nowych organizacji boksu zawodowego, każda uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata powszechnie uznanych oraz czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

- World Boxing Association (WBA) powstała w roku 1962 na bazie istniejącej od 1921 roku National Boxing Association (NBA),

- World Boxing Council (WBC) założona w roku 1963,

- International Boxing Federation (IBF) założona w 1983,

- World Boxing Organization (WBO) założona w roku 1988.

Zdobycie tytułu	Utrata tytułu	Mistrz		Organizacja	Obrona tytułu
31 marca 1889	13 stycznia 1890	Ike Weir	Irlandia	Uniwersalny	0
31 marca 1889 Weir rozegrał pojedynek, reklamowany jako „o tytuł mistrza wagi piórkowej”, z Frankiem Murphym, który trwał 5 godzin 19 minut i został przerwany z powodu wyczerpania zawodników.
13 stycznia 1890	2 września 1890	Torpedo Billy Murphy	Nowa Zelandia	Uniwersalny	1
2 września 1890	1892	Young Griffo	Australia	Uniwersalny	4
Griffo zrezygnował z tytułu przechodząc do wyższej kategorii.
27 czerwca 1892	27 listopada 1896	George Dixon	Kanada	Uniwersalny	3
Dixon 27 czerwca 1892 pokonał Freda Johnsona przez KO w 14r a następnie 6 września 1892 Jacka Skelly’ego w 8 r. przez KO i został ogłoszony mistrzem świata wagi piórkowej.
27 listopada 1896	24 marca 1897	Frank Erne	Szwajcaria	Uniwersalny	0
24 marca 1897	4 października 1897	George Dixon	Kanada	Uniwersalny	0
4 października 1897	26 września 1898	Solly Smith	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	2
26 września 1898	11 listopada 1898	Dave Sullivan	Irlandia	Uniwersalny	0
11 listopada 1898	9 stycznia 1900	George Dixon	Kanada	Uniwersalny	9
9 stycznia 1900	28 listopada 1901	Terry McGovern	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	6
28 listopada 1901	1903	Young Corbett II	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	5
Corbett zrezygnował z tytułu nie mogąc utrzymać limitu kategorii.
3 września 1903	22 lutego 1912	Abe Attell	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	23/24
Attell zdobył wakujący tytuł po pokonaniu Johnny’ego Reagana na punkty.
22 lutego 1912	2 czerwca 1923	Johnny Kilbane	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	5
2 czerwca 1923	26 lipca 1923	Eugène Criqui	Francja	Uniwersalny	0
26 lipca 1923	10 sierpnia 1924	Johnny Dundee	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	0
Dundee zrezygnował z tytułu nie mogąc utrzymać wagi.
2 stycznia 1925	lipiec 1926	Kid Kaplan	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	3
Kaplan zrezygnował z tytułu nie mogąc utrzymać limitu kategorii.
12 września 1927	10 lutego 1928	Benny Bass	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	0
Bass został mistrzem świata po pokonaniu Reda Chapmana 12 września 1927r.
10 lutego 1928	28 września 1928	Tony Canzoneri	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	0
28 września 1928	23 września 1929	André Routis	Francja	Uniwersalny	1
23 września 1929	27 stycznia 1932	Battling Battalino	Stany Zjednoczone	Uniwersalny (NBA & NYSAC)	2
Battling Battalino 27 stycznia 1932 stoczył pojedynek z Freddiem Millerem. Walka została przerwana przez sędziego, a zwycięzcą ogłoszony został Miller. NBA i NYSAC zweryfikowały walkę i zakwalifikowały ją jako „nieodbytą”. Ze względu na to, że Battalino miał przekroczony limit kategorii piórkowej, został pozbawiony tytułu, a tytuł oznaczono jako wakujący.
26 maja 1932	13 stycznia 1933	Tommy Paul	Stany Zjednoczone	NBA	0
13 stycznia 1933	11 maja 1936	Freddie Miller	Stany Zjednoczone	NBA	12
11 maja 1936	29 października 1937	Petey Sarron	Stany Zjednoczone	NBA	2
29 października 1937	wrzesień1938	Henry Armstrong	Stany Zjednoczone	Uniwersalny (NBA & NYSAC)	0
Armstrong po zdobyciu tytułu mistrza świata wagi lekkiej, będąc również mistrzem w wadze półśredniej zrezygnował z tytułu w wadze piórkowej.
18 kwietnia 1939	kwiecień 1940	Joey Archibald	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	0
Archibald został mistrzem świata po pokonaniu Leo Rodaka. Stracił tytuł NBA z powodu odmowy walki z Peteyem Scalzo.
15 maja 1940	1 lipca 1941	Petey Scalzo	Stany Zjednoczone	NBA	2
1 lipca 1941	18 listopada 1941	Richie Lemos	Stany Zjednoczone	NBA	0
18 listopada 1941	18 stycznia 1943	Jackie Wilson	Stany Zjednoczone	NBA	1
18 stycznia 1943	16 sierpnia 1943	Jackie Callura	Kanada	NBA	1
16 sierpnia 1943	10 marca 1944	Phil Terranova	Stany Zjednoczone	NBA	1
10 marca 1944	7 czerwca 1946	Sal Bartolo	Stany Zjednoczone	NBA	3
7 czerwca 1946	29 października 1948	Willie Pep	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	2
29 października 1948	11 lutego 1949	Sandy Saddler	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	0
11 lutego 1949	8 września 1950	Willie Pep	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	3
8 września 1950	styczeń 1957	Sandy Saddler	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	2
Saddler zrezygnował z tytułu kończąc karierę po wypadku.
24 czerwca 1957	18 marca 1959	Hogan Bassey	Nigeria	Uniwersalny	1
18 marca 1959	21 marca 1963	Davey Moore	Stany Zjednoczone	Uniwersalny	5
21 marca 1963	26 września 1964	Sugar Ramos	Kuba	Uniwersalny (WBA & WBC)	3
26 września 1964	14 października 1967	Vicente Saldívar	Meksyk	Uniwersalny (WBA & WBC)	7
Saldívar ogłosił rezygnację z tytułów WBA i WBC po zwycięstwie 14 października 1967 przez TKO w 12r nad Howardem Winstone’em.
23 stycznia 1968	24 lipca 1968	Howard Winstone	Wielka Brytania	WBC	0
28 marca 1968	27 września 1968	Raul Rojas	Stany Zjednoczone	WBA	0
Rojas zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Kolumbijczykiem Enrique Higginsem.
24 lipca 1968	21 stycznia 1969	José Legrá	Kuba	WBC	0
27 września 1968	2 września 1971	Shōzō Saijō	Japonia	WBA	5
21 stycznia 1969	9 maja 1970	Johnny Famechon	Australia	WBC	2
9 maja 1970	11 grudnia 1970	Vicente Saldívar	Meksyk	WBC	0
11 grudnia 1970	19 maja 1972	Kuniaki Shibata	Japonia	WBC	2
2 września 1971	19 sierpnia 1972	Antonio Gómez	Wenezuela	WBA	1
19 maja 1972	16 grudnia 1972	Clemente Sánchez	Meksyk	WBC	0
19 sierpnia 1972	16 lutego 1974	Ernesto Marcel	Panama	WBA	4
Marcel po zwycięskiej walce z Alexisem Argüello 16 lutego 1974 ogłosił zakończenie kariery.
16 grudnia 1972	5 maja 1973	José Legrá	Kuba	WBC	0
5 maja 1973	17 czerwca 1974	Éder Jofre	Brazylia	WBC	1
Jofre decyzją WBC został pozbawiony tytułu z powodu braku zainteresowania walką z oficjalnym pretendentem.
9 lipca 1974	23 listopada 1974	Rubén Olivares	Meksyk	WBA	0
7 września 1974	20 czerwca 1975	Bobby Chacon	Stany Zjednoczone	WBC	1
23 listopada 1974	19 czerwca 1976	Alexis Argüello	Nikaragua	WBA	4
Argüello zrezygnował z tytułu WBA przechodząc do junior lekkiej.
20 czerwca 1975	20 września 1975	Rubén Olivares	Meksyk	WBC	0
20 września 1975	6 listopada 1976	David Kotey	Ghana	WBC	2
6 listopada 1976	2 lutego 1980	Danny Lopez	Stany Zjednoczone	WBC	8
15 stycznia 1977	17 grudnia 1977	Rafael Ortega	Panama	WBA	1
17 grudnia 1977	15 kwietnia 1978	Cecilio Lastra	Hiszpania	WBA	0
15 kwietnia 1978	8 czerwca 1985	Eusebio Pedroza	Panama	WBA	19
2 lutego 1980	12 sierpnia 1982	Salvador Sánchez	Meksyk	WBC	9
Sánchez zginął 12 sierpnia 1982 w wypadku samochodowym. .
15 września 1982	31 marca 1984	Juan La Porte	Portoryko	WBC	2
31 marca 1984	8 grudnia 1984	Wilfredo Gómez	Portoryko	WBC	0
10 czerwca 1984	29 listopada 1985	Oh Min-keun	Korea Południowa	IBF	2
Oh Min-keun został pierwszym mistrzem świata organizacji IBF po pokonaniu Indonezyjczyka Joko Artera przez KO w 2r.
8 grudnia 1984	1987	Azumah Nelson	Ghana	WBC	6
Nelson zrezygnował z tytułu WBC przechodząc do kategorii junior lekkiej, w której został mistrzem świata po pokonaniu 29 lutego 1988 Meksykanina Mario Martineza.
8 czerwca 1985	23 czerwca 1986	Barry McGuigan	Irlandia	WBA	2
29 listopada 1985	30 sierpnia 1986	Chung Ki-young	Korea Południowa	IBF	2
23 czerwca 1986	6 marca 1987	Steve Cruz	Stany Zjednoczone	WBA	0
30 sierpnia 1986	23 stycznia 1988	Antonio Rivera	Portoryko	IBF	0
6 marca 1987	30 marca 1991	Antonio Esparragoza	Wenezuela	WBA	7
23 stycznia 1988	4 sierpnia 1988	Calvin Grove	Stany Zjednoczone	IBF	1
7 marca 1988	8 kwietnia 1989	Jeff Fenech	Australia	WBC	3
Fenech został mistrzem świata WBC po pokonaniu Victora Callejasa przez TKO w 10 r. zrezygnował z tytułu zawieszając karierę na ponad rok.
4 sierpnia 1988	7 kwietnia 1990	Jorge Páez	Meksyk	IBF	8
28 stycznia 1989	11 listopada 1989	Maurizio Stecca	Włochy	WBO	1
11 listopada 1989	7 kwietnia 1990	Louie Espinoza	Stany Zjednoczone	WBO	0
7 kwietnia 1990	8 lipca 1990	Jorge Páez	Meksyk	IBF & WBO	1
Páez zrezygnował z tytułu przechodząc do wyższej kategorii wagowej.
2 czerwca 1990	13 listopada 1991	Marcos Villasana	Meksyk	WBC	3
26 stycznia 1991	16 maja 1992	Maurizio Stecca	Włochy	WBO	2
30 marca 1991	4 grudnia 1993	Park Yong-kyun	Korea Południowa	WBA	8
3 czerwca 1991	12 sierpnia 1991	Troy Dorsey	Stany Zjednoczone	IBF	0
12 sierpnia 1991	26 lutego 1993	Manuel Medina	Meksyk	IBF	4
13 listopada 1991	28 kwietnia 1993	Paul Hodkinson	Wielka Brytania	WBC	3
16 maja 1992	26 września 1992	Colin McMillan	Wielka Brytania	WBO	0
26 września 1992	1993	Rubén Darío Palacios	Kolumbia	WBO	0
Palacios stracił tytuł WBO po stwierdzeniu u niego choroby AIDS. .
26 lutego 1993	8 lutego 1997	Tom Johnson	Stany Zjednoczone	IBF	11
17 kwietnia 1993	30 września 1995	Steve Robinson	Wielka Brytania	WBO	7
28 kwietnia 1993	4 grudnia 1993	Gregorio Vargas	Meksyk	WBC	0
4 grudnia 1993	7 stycznia 1995	Kevin Kelley	Stany Zjednoczone	WBC	2
4 grudnia 1993	18 maja 1996	Eloy Rojas	Wenezuela	WBA	6
7 stycznia 1995	23 września 1995	Alejandro González	Meksyk	WBC	2
23 września 1995	11 grudnia 1995	Manuel Medina	Meksyk	WBC	0
30 września 1995	8 lutego 1997	Naseem Hamed	Wielka Brytania	WBO	5
11 grudnia 1995	15 maja 1999	Luisito Espinosa	Filipiny	WBC	7
18 maja 1996	3 kwietnia 1998	Wilfredo Vázquez	Portoryko	WBA	4
Vazquez został pozbawiony tytułu WBA po zakontraktowaniu walki z Naseem Hamedem o tytuł WBO.
8 lutego 1997	19 lipca 1997	Naseem Hamed	Wielka Brytania	IBF & WBO	2
Naseem Hamed zrezygnował z tytułu IBF.
19 lipca 1997	22 października 1999	Naseem Hamed	Wielka Brytania	WBO	6
13 grudnia 1997	24 kwietnia 1998	Hector Lizarraga	Meksyk	IBF	0
3 kwietnia 1998	9 września 2000	Freddie Norwood	Stany Zjednoczone	WBA	6
24 kwietnia 1998	13 listopada 1999	Manuel Medina	Meksyk	IBF	1
15 maja 1999	22 października 1999	Cesar Soto	Meksyk	WBC	0
22 października 1999	2000	Naseem Hamed	Wielka Brytania	WBC & WBO	0
Naseem Hamed zrezygnował z tytułu WBC.
22 października 1999	30 września 2000	Naseem Hamed	Wielka Brytania	WBO	2
Naseem Hamed zrezygnował z tytułu WBO po zwycięskiej walce 19 sierpnia 2000 nad Augie Sanchezem.
13 listopada 1999	16 grudnia 2000	Paul Ingle	Wielka Brytania	IBF	1
14 kwietnia 2000	17 lutego 2001	Guty Espadas Jr.	Meksyk	WBC	1
9 września 2000	1 listopada 2003	Derrick Gainer	Stany Zjednoczone	WBA	3
16 grudnia 2000	6 kwietnia 2001	Mbulelo Botile	Południowa Afryka	IBF	0
17 lutego 2001	22 czerwca 2002	Érik Morales	Meksyk	WBC	1
6 kwietnia 2001	16 listopada 2001	Frank Toledo	Stany Zjednoczone	IBF	0
27 stycznia 2001	16 czerwca 2001	István Kovács	Węgry	WBO	0
16 czerwca 2001	19 października 2002	Julio Pablo Chacón	Argentyna	WBO	2
16 listopada 2001	27 kwietnia 2002	Manuel Medina	Meksyk	IBF	0
27 kwietnia 2002	wrzesień 2002	Johnny Tapia	Stany Zjednoczone	IBF	0
Tapia pozbawiony tytułu IBF za wybranie walki z Marco Antonio Barrerą.
22 czerwca 2002	22 czerwca 2002	Marco Antonio Barrera	Meksyk	WBC	0
Barrera po zwycięskiej walce z Érikiem Moralesem zrezygnował z tytułu WBC, odmawiając jego przyjęcia.
19 października 2002	12 lipca 2003	Scott Harrison	Wielka Brytania	WBO	1
16 listopada 2002	2003	Érik Morales	Meksyk	WBC	2
Morales zdobył wakujący tytuł WBC po zwycięstwie nad Paulie Ayalą. Po dwóch udanych obronach przeszedł do kategorii junior lekka, gdzie również został mistrzem świata.
1 lutego 2003	1 listopada 2003	Juan Manuel Márquez	Meksyk	IBF	1
12 lipca 2003	29 listopada 2003	Manuel Medina	Meksyk	WBO	0
1 listopada 2003	7 maja 2005	Juan Manuel Márquez	Meksyk	WBA & IBF	3
29 listopada 2003	2005	Scott Harrison	Wielka Brytania	WBO	6
Harrison ogłosił zakończenie kariery sportowej po zwycięskiej walce w obronie tytułu z Nedalem Husseinem.
10 kwietnia 2004	29 stycznia 2006	Chi In-jin	Korea Południowa	WBC	2
7 maja 2005	4 marca 2006	Juan Manuel Márquez	Meksyk	WBA	0
20 stycznia 2006	13 maja 2006	Valdemir Pereira	Brazylia	IBF	0
29 stycznia 2006	30 lipca 2006	Takashi Koshimoto	Japonia	WBC	0
4 marca 2006	6 grudnia 2013	Chris John	Indonezja	WBA Super	13
Od 2009 do 2013 John posiadał tytuł „super championa” WBA.
13 maja 2006	2 września 2006	Eric Aiken	Stany Zjednoczone	IBF	0
30 lipca 2006	17 grudnia 2006	Rodolfo López	Meksyk	WBC	0
2 września 2006	23 czerwca 2008	Robert Guerrero	Stany Zjednoczone	IBF	3
Guerrero zrezygnował z tytułu i przeszedł do wyższej kategorii wagowej.
17 grudnia 2006	17 grudnia 2006	Chi In-jin	Korea Południowa	WBC	0
Chi In-jin po zdobyciu tytułu WBC zakończył karierę. .
21 lipca 2007	sierpień 2008	Jorge Linares	Wenezuela	WBC	1
Linares zdobył wakujący tytuł WBC pokonując Meksykanina Óscara Lariosa. Zrezygnował z tytułu w sierpniu 2008 przechodząc do wyższej kategorii.
14 lipca 2007	23 stycznia 2010	Steven Luevano	Stany Zjednoczone	WBO	5
13 sierpnia 2008	12 marca 2009	Óscar Larios	Meksyk	WBC	0
23 października 2008	15 maja 2010	Cristóbal Cruz	Meksyk	IBF	3
12 marca 2009	14 lipca 2009	Takahiro Aō	Japonia	WBC	0
14 lipca 2009	2010	Elio Rojas	Dominikana	WBC	1
Rojas z powodu poważnej kontuzji zadeklarował zawieszenie tytułu.
23 stycznia 2010	16 kwietnia 2011	Juan Manuel López	Portoryko	WBO	2
17 kwietnia 2009	11 czerwca 2011	Yuriorkis Gamboa	Kuba	WBA	5
17 kwietnia 2009 pokonał Jose Rojasa przez TKO w 10 r. i został tymczasowym mistrzem świata WBA, później regularnym, a następnie 11 września 2010 po pokonaniu Orlando Salido otrzymał tytuł „super champion”. 11 czerwca 2011 został pozbawiony tytułów WBA.
15 maja 2010	10 września 2010	Orlando Salido	Meksyk	IBF	0
11 września 2010	26 marca 2011	Yuriorkis Gamboa	Kuba	IBF	0
26 marca 2011 Gamboa pozbawiony został tytułu IBF.
26 listopada 2010	8 kwietnia 2011	Hozumi Hasegawa	Japonia	WBC	0
Hasegawa zdobył wakujący po zawieszeniu przez Elio Rojasa tytuł WBC pokonując Juana Carlosa Burgosa.
4 grudnia 2010	14 października 2011	Jonathan Victor Barros	Argentyna	WBA	2
Barros po zwycięstwie nad Irvingiem Berrym zdobył tytuł mistrza WBA.
8 kwietnia 2011	15 września 2012	Jhonny González	Meksyk	WBC	4
16 kwietnia 2011	19 stycznia 2013	Orlando Salido	Meksyk	WBO	2
29 lipca 2011	1 marca 2013	Billy Dib	Australia	IBF	2
Dib zdobył wakujący tytuł IBF pokonując Meksykanina Jorge Laciervę.
14 października 2011	październik 2012	Celestino Caballero	Panama	WBA	1
Caballero zwakował tytuł zarzucając federacji WBA łamanie przepisów.
15 września 2012	4 maja 2013	Daniel Ponce de León	Meksyk	WBC	0
8 grudnia 2012	10 października 2014	Nicholas Walters	Jamajka	WBA	2
Walters zdobył wakujący tytuł zwyciężając przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Daulisa Prescota (Kolumbia). 10 października 2014 został supermistrzem WBA po pokonaniu Nonito Donaire.
19 stycznia 2013	14 czerwca 2013	Miguel Ángel García	Stany Zjednoczone	WBO	0
14 czerwca 2013 García został pozbawiony tytułu mistrza z powodu nieutrzymania wagi.
1 marca 2013	30 maja 2015	Jewgienij Gradowicz	Rosja	IBF	4
4 maja 2013	24 sierpnia 2013	Abner Mares	Meksyk	WBC	0
24 sierpnia 2013	28 marca 2015	Jhonny González	Meksyk	WBC	2
12 października 2013	28 lutego 2014	Orlando Salido	Meksyk	WBO	0
Salido zdobył wakujący tytuł WBO po pokonaniu Orlando Cruza. 28 lutego 2014 został pozbawiony tytułu mistrza z powodu nieutrzymania wagi.
6 grudnia 2013	31 maja 2014	Simpiwe Vetyeka	Południowa Afryka	WBA Super	0
31 maja 2014	10 października 2014	Nonito Donaire	Filipiny	WBA Super	0
21 czerwca 2014	Nadal	Wasyl Łomaczenko	Ukraina	WBO	2
Łomaczenko zdobył wakujący tytuł WBO po pokonaniu Gary’ego Russella Jra.
10 października 2014	13 czerwca 2015	Nicholas Walters	Jamajka	WBA Super	0
Walters został pozbawiony tytułu supermistrza WBA 13 czerwca 2015, gdyż nie utrzymał limitu wagi.
21 lutego 2015	Nadal	Jesus Cuellar	Argentyna	WBA	1
Cueller od 23 sierpnia 2013 po pokonaniu Claudio Marrero był mistrzem tymczasowym. 21 lutego 2015 po tym, jak Nicholas Walters zdobył tytuł supermistrza, został mistrzem regularnym.
28 marca 2015	Nadal	Gary Russell Jr.	Stany Zjednoczone	WBC	0
30 maja 2015	Nadal	Lee Selby	Wielka Brytania	IBF	0

Bibliografia

• Lista mistrzów świata wagi piórkowej WBA w BoxRec
• Lista mistrzów świata wagi piórkowej WBC w BoxRec
• Lista mistrzów świata wagi piórkowej IBF w BoxRec
• Lista mistrzów świata wagi piórkowej WBO w BoxRec
• Lista walk o mistrzostwo świata wagi piórkowej WBA w BoxRec
• Lista walk o mistrzostwo świata wagi piórkowej WBC w BoxRec
• Lista walk o mistrzostwo świata wagi piórkowej IBF w BoxRec
• Lista walk o mistrzostwo świata wagi piórkowej WBO w BoxRec

Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna WBA
• Strona oficjalna WBC
• Strona oficjalna IBF
• Strona oficjalna WBO