Ludwik Christians
Data i miejsce urodzenia |
5 marca 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 października 1956 |
Poseł III kadencji Sejmu (II RP) | |
Okres |
od 1934 |
Przynależność polityczna | |
Prezes Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża | |
Okres |
od 1945 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Ludwik Christians (ur. 5 marca 1902 w Jampolu Podolskim, zm. 2 października 1956 w Warszawie) – prawnik i adwokat, członek Obozu Wielkiej Polski, Stronnictwa Narodowego i Obozu Narodowo-Radykalnego, działacz Akcji Katolickiej oraz filister korporacji akademickiej Concordia, poseł na Sejm III kadencji w II RP, z ramienia Stronnictwa Narodowego, działacz Rady Głównej Opiekuńczej, prezes Polskiego Czerwonego Krzyża.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Młodość[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu gimnazjum rosyjskiego przyjechał do Polski. W latach 1923–1927 studiował ekonomię a następnie od 1927 do 1932 prawo na Uniwersytecie Lubelskim.[1] Należał do Korporacji Akademickiej Concordia. Był prezesem Koła Lubelskiego Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska oraz Dzielnicy Lubelsko-Wołyńskiej Ruchu Młodych Obozu Wielkiej Polski. Powołany do odbycia służby wojskowej w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Krakowie. W 1931 uzyskał stopień podporucznika rezerwy piechoty. W latach 1932–1939 pracował jako adwokat w Lublinie. W 1933 za konflikt ze starszymi działaczami Stronnictwa Narodowego został zawieszony wyrokiem sądu partyjnego na rok w prawach członka. W latach 1934–1935 był posłem na Sejm III kadencji (wszedł na miejsce zmarłego posła Henryka Sachsa). W okresie od maja do lipca 1934 był we władzach Obozu Narodowo-Radykalnego w Lublinie. Następnie związany z Związkiem Młodych Narodowców (później Ruch Narodowo-Państwowy). Był lektorem języka rosyjskiego na Uniwersytecie Lubelskim w roku akademickim 1938/1939. Działał w Akcji Katolickiej, której był prezesem na okręg lubelski od 1939.
Lata wojny i okupacji[edytuj | edytuj kod]
Powołany do wojska w 1939, został ewakuowany na Wołyń. W drodze powrotnej do Lublina, po rozwiązaniu przez gen. Mieczysława Smorawińskiego podległych mu jednostek, został ciężko ranny w lesie świdnickim.
W latach 1941–1944 był kierownikiem miejskiego i powiatowego oddziału Rady Głównej Opiekuńczej (RGO), a także prezesem Polskiego Czerwonego Krzyża na Okręg Lubelski. Organizował pomoc medyczna i żywnościową dla więźniów przebywających w obozie koncentracyjnym na Majdanku i w więzieniu na zamku. W okresie okupacji sowieckiej, w lipcu 1944 został wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża, a w latach 1945–1946 był jego prezesem.
Lata powojenne[edytuj | edytuj kod]
W 1946 wydał w Warszawie książkę pt. "Piekło XX wieku", w której przedstawił piekło życia obozowego. Po wojnie powrócił do zawodu adwokata. Pracował w Warszawie jako obrońca w sądach cywilnych i wojskowych. Zmarł 2 października 1956 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera BII28-5-18)[2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Ważniejsze dzieła[edytuj | edytuj kod]
- Piekło XX wieku (1946)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rafał Dobrowolski, Ludwik Christians (1902-1959) [w:] Słownik Biograficzny Polskiego Obozu Narodowego, t.5, red. K. Kawęcki, Warszawa 2023, s. 46-47
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
- Członkowie Obozu Wielkiej Polski
- Członkowie Obozu Narodowo-Radykalnego
- Członkowie Rady Głównej Opiekuńczej 1939–1945
- Członkowie Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska
- Członkowie Związku Młodych Narodowców
- Polscy działacze Akcji Katolickiej
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Politycy Stronnictwa Narodowego
- Polscy adwokaci
- Polscy korporanci
- Posłowie na Sejm III kadencji (1930–1935)
- Prezesi Polskiego Czerwonego Krzyża
- Urodzeni w 1902
- Zmarli w 1956
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie